Een tijdje terug stuurde ik een dierbare een tekst die ik had geschreven over een gesprek wat ik met hem had gehad. Hij gaf aan dat het bijzonder was zijn eigen woorden te lezen, omdat die hem hielpen herinneren aan een stuk wijsheid wat inmiddels naar de achtergrond was verdwenen. Zo kan het ook heel krachtig zijn om soms eens te kijken naar wie we waren en welke wijsheid we in het verleden al bezaten. En dat geldt net zo goed op creatief gebied! Door de jaren heen hebben we al heel veel blogs geschreven over kerstkaarten die nog steeds de moeite waard zijn. Vandaag nemen we je dus mee door een heleboel blogs uit de oude doos voor een dosis inspiratie. Pimp bestaande kaartjes, maak ze helemaal zelf, zet een persoonlijke boodschap op een gekocht kaartje óf doe het gewoon helemaal anders.
Pimp je kaartjes!
Een aantal blogs met tips om je bestaande kerstkaartjes nét die persoonlijke touch te geven.
Jaren lang kocht ik leuke kaarten en gaf ze een persoonlijke draai door er bijvoorbeeld glitters of nepsneeuw aan toe te voegen. Vorig jaar maakte ik voor het eerst zelf kerstkaarten en werd op slag verliefd op het proces én op het eindresultaat. Eigenlijk wilde ik, o.a. door de prijs van de Decemberzegels en het altijd maar íedereen een kaartje te willen sturen, geen kaarten sturen dit jaar werd ik toch verleid door mijn eigen materialen. Hoewel ik al lang gebruik maak van oude postzegels in mijn poststukken ben ik er de laatste twee jaar helemaal verzot op geraakt en vooral de laatste maanden gebruik ik ze meer dan ooit. O.a. voor achtergronden wat zo’n mooi effect geeft. Vandaag dus mijn kerstkaarten mét postzegels ter inspiratie.
Kerstkaarten met postzegels en muziekpapier
Ik laat je vandaag een aantal verschillende soorten kaarten met postzegels zien. Om te beginnen een leuk trucje wat ik zelf onlangs van Hilde leerde. Ik zeg je er gelijk bij, je moet er even tijd voor nemen, geduldig en netjes werken maar dan heb je wel een heel gaaf resultaat. Kijk je mee?
Manon Uphoff en Herman Franke leerden elkaar in 1995 kennen bij uitgeverij Podium, waar zij beiden onder contract stonden. Door de jaren heen groeide hun contact uit tot een hechte, literaire vriendschap. In Als je me maar blijft schrijven zijn de brieven uit het laatste jaar van hun vriendschap gebundeld. Elf maanden nadat Herman zijn collega-schrijver berichtte dat hij ongeneeslijk ziek was, overleed hij.
Als je me maar blijft schrijven, Manon, dat wil ik vooral kwijt.
Gebundelde briefwisseling
Als ik verhalen hoor over de vondst van een pak brieven gaat mijn hart sneller kloppen. Ooit hoop ik zo’n oud blik te vinden waarin een briefwisseling is samengebracht en bewaard. The next best thing is een boek waarin een briefwisseling is gebundeld. Ik verzamel dit soort boeken. Ik hou van het karakter van de brief. En blijf het magisch vinden hoe zielenroerselen op papier worden gevangen. Rutger Kopland beschrijft dat prachtig in Zijn brieven.
schrijven is uitvinden wat er in je leeft op dit papier heeft hij dat geprobeerd
Als je me maar blijft schrijven
In Als je me maar blijft schrijven zijn de brieven van Manon Uphoff en Herman Franke gebundeld. Zij stuurden elkaar deze brieven in hun laatste vriendschapsjaar. Het boek begint met een brief van Manon. Ze schreef die brief op 20 september 2009, een paar dagen nadat Herman haar berichtte dat het mis was.
Naar aanleiding van het boek ‘Hier zijn geen woorden voor’ schrijf ik een blogserie over wat je kunt zeggen en doen als het leven angstaanjagend, afschuwelijk en oneerlijk is voor de mensen van wie je houdt. Dit boek van Kelsey Crowe en Emily McDowell is gebaseerd op drie manieren waarop je er voor iemand kunt zijn. In de vorige blogs vertelde ik over een vriendelijk woord en een luisterend oor. Dit blog gaat over: een klein gebaar maakt een groot verschil.
EEN KLEIN GEBAAR MAAKT EEN GROOT VERSCHIL
Kleine steentjes maken grote kringen
Dit hoofdstuk gaat over de enorm troostende werking van kleine gebaren. Kelsey, een van de makers van dit boek, richtte een organisatie op die empathiebootcampworkshops organiseert. Tijdens een oefening in deze workshops maken deelnemers eengebarenmuur. Daarvoor schrijft iedereen één ding op – een gebaar van een buur, een vriend, een collega of iemand die ze nauwelijks kennen – dat een groot verschil in hun leven heeft gemaakt in moeilijke tijden. Die dingen worden dan op de muur geplakt en als geheel door de deelnemers bekeken. Wat je eruit haalt is altijd hetzelfde: de gebaren zelf zijn vaak klein en vragen weinig inspanning. Maar het effect dat ze hebben op de ontvangers is aanzienlijk, soms zelfs jaren later. Wat deze oefening onthult over het scala aan mensen die ertoe doen in ons leven, is ook heel waardevol. Daaronder vallen buren, collega’s, goede vrienden, vreemden en familie. De grootste onthulling voor mensen die naar de muur kijken, is dat in de meeste gevallen iemand troosten geen immense taak is. En weet je waarom? Omdat steun bieden niet uitsluitend de verantwoordelijkheid van één persoon is. En dat komt omdat het volgende geldt: om te zorgen heb je een dorp nodig.
Op 19 september verscheen P.S. Van liefdespost tot hatemail: de 150 opmerkelijkste Nederlandse brieven, een boek van Jet Steinz. Dit boek is geen wetenschappelijke uitgave, maar een persoonlijke bloemlezing: het zijn honderdvijftig brieven die Jet op de een of andere manier geraakt hebben. En waarvan zij denkt dat ze een bijzonder verhaal vertellen. De brieven in het boek vertellen je, samen met de beschouwingen van Jet, de geschiedenis van de brief én geven een beeld van Nederland door de eeuwen heen.
Jet Steinz
Van Jet Steinz verschenen eerder Steinz – Gids voor de wereldliteratuur, dat ze samen met haar vader Pieter Steinz schreef, en de jeugdroman De tranen van Saar. Ook schrijft ze voor de Volkskrant. Haar reeks artikelen over ‘het einde van de brief’ heb ik eerder al genoemd in een blog over mijn liefde voor brieven. Daarin kiest en bespreekt Jet alvast de mooiste brieven uit haar boek en beschrijft wat verloren gaat met het verdwijnen van de brief.
P.S. Van liefdesbrief tot hatemail
Voor dit boek dook Jet in tientallen archieven verspreid over het land en stuitte op duizenden brieven, waarvan ze de honderdvijftig mooiste, grappigste, ontroerendste, bepalendste of anderszins opmerkelijke toont. Het boek is onderverdeeld in dertig categorieën: zeepost, kinderbrieven, hatemail, verzoekbrieven, smeekbrieven, ingezonden brieven, wensbrieven, geleerdenbrieven, boze brieven, fanmail, brieven in briefromans, liefdesbrieven, ondernemersbrieven, dankbrieven, soldatenbrieven, excuusbrieven, treur- en troostbrieven, afwijzingsbrieven, brieven om raad, brieven met raad, wanhoopsbrieven, emigrantenbrieven, brieven uit de gevangenis, sollicitatiebrieven, politieke brieven, dreigbrieven, reisbrieven, godsbrieven, huis-tuin-en-keukenbrieven en afscheidsbrieven. Per categorie heeft ze vijf brieven opgenomen en elke categorie begint met een beschouwing.
P.S. laat zien wat er verloren gaat nu er steeds minder brieven geschreven worden: tijd en aandacht, diepgang, puzzelstukjes geschiedenis.
Naar aanleiding van het boek ‘Hier zijn geen woorden voor’ schrijf ik een blogserie over wat je kunt zeggen en doen als het leven angstaanjagend, afschuwelijk en oneerlijk is voor de mensen van wie je houdt. Het boek is gebaseerd op drie manieren waarop je er voor iemand kunt zijn. In het vorige blog vertelde ik over de eerste manier: een vriendelijk woord. Dit blog gaat over: een luisterend oor.
EEN LUISTEREND OOR
De tweede manier waarop je er voor iemand kunt zijn is: een luisterend oor bieden. De beste manier om een gesprek te hebben met iemand die het moeilijk heeft, is namelijk niet praten maar luisteren. In dit hoofdstuk leer je over de verschillende manieren van luisteren en het tweede, kleinere, maar moeilijke onderdeel van een conversatie: praten.
JE KUNT HET PROBLEEM NIET OPLOSSEN
Als iemand die ons na aan het hart ligt iets verdrietigs meemaakt, is onze eerste neiging vaak te helpen het probleem op te lossen. In het vorige blog van deze serie heb ik het al gehad over onze verdedigingsmechanismen; de manieren waarop ons brein ons beschermt tegen psychologische pijn. Het is dan ook een instinctieve reactie om iets te willen zeggen – wat dan ook – in de hoop dat het de situatie verbetert. Helpen het probleem op te lossen werkt meestal goed als iemand zijn IPhone verliest, het werkt echter niet echt als iemand een groot verlies meemaakt.
Groot verlies MEEMAKEN
Bij verlies meemaken of rouwen denk je misschien automatisch aan sterven, maar er zijn nog veel meer verliessituaties die je heel verdrietig kunnen maken. Daarvoor citeer ik Manu Keirse uit Helpen bij verlies en verdriet.
Toen ik een paar weken geleden iemand over mijn liefde voor brieven wilde vertellen, besefte ik dat ik het niet meer goed in woorden kon vatten. Mijn liefde voor brieven was gegroeid, maar de woorden die ik ervoor had, voelden als een jas die te klein was geworden. Op zoek naar een nieuwe, grotere jas die mijn liefde voor post wel kon omvatten, stuitte ik op een interview met Tara Fallaux en een artikel van Jet Steinz. Daarin werden zulke mooie dingen gezegd! En daar wil ik jou graag over vertellen.
Liefdesbrieven
In haar tweede blog over liefdesbrieven vertelt Kim over de 2Doc documentaire Liefdesbrieven van filmmaakster Tara Fallaux. Die documentaire keek ik tijdens mijn zoektocht naar een grotere jas voor mijn liefde voor brieven. Ik zocht hierin naar woorden die dat grotere gevoel wél konden omvatten. Onder de documentaire zag ik een video van een interview staan. Daarin vertelt Tara onder andere dat ze eigenlijk nooit meer brieven kreeg, maar dat er op een gegeven moment een brief in haar brievenbus zat. Dat was geen belastingbrief, maar een echte brief van een oude jeugdvriend. Die brief zette haar aan het denken. De jeugdvriend schreef zijn brief terwijl hij op een terrasje zat en beschreef dat voor Tara. Dat vond ze zo ontzettend mooi. Daardoor realiseerde ze zich: O, ja! Dat doe je als je niet achter de computer zit!
Het einde van de brief?
Op woensdag 28 augustus stond er een prachtig, groot artikel in de Volkskrant over ‘het einde van de brief’. En er komen er meer! Jet Steinz onderzoekt in zes afleveringen wat daarmee verloren gaat. In de inleiding vertelt ze hoe ze als kind graag ‘postje’ speelde met haar beste vriendin. Die vriendin woont nu in Duitsland. Ze zien elkaar eens in de zoveel tijd en houden elkaar verder op de hoogte door middel van WhatsApp of heel soms een e-mail. Maar een paar maanden geleden besloot Jet een brief aan haar te schrijven en kocht daar heel speciaal briefpapier en tientallen postzegels voor.
Ik had dat papier gekocht en zelfs de postzegel, ik had er tijd en mijn bureaublad voor vrijgemaakt, nu ging ik er iets van maken ook.
Naar aanleiding van het boek ‘Hier zijn geen woorden voor’ schrijf ik een blogserie over wat je kunt zeggen en doen als het leven angstaanjagend, afschuwelijk en oneerlijk is voor de mensen van wie je houdt. Het boek is gebaseerd op drie manieren waarop je er voor iemand kunt zijn. In dit blog vertel ik over de eerste manier: met een vriendelijk woord.
Een vriendelijk woord
De eerste manier waarop je er voor iemand kunt zijn is met een vriendelijk woord. Aan de hand van dit hoofdstuk kan je je verdiepen in medelijden, compassie, empathie en het verschil tussen deze begrippen, krijg je inzicht in de verschillende manieren van benadering én vind je praktische tips om dingen een klein beetje anders te doen. En daardoor kan je hulp effectiever zijn.
Al onze moeilijke periodes hebben te maken met een zekere schaamte, angst en eenzaamheid. Op zulke momenten hebben we niet iemand nodig die indruk op ons maakt met vakkundige verhandelingen over ons leed. We hebben vooral behoefte aan vriendelijkheid van iedereen die moeite voor ons doet.
Misschien is het moeilijk te accepteren als je probeert ‘de perfecte manier’ te vinden om iemand te troosten. Vooral als je je heel druk maakt over wat je wel of niet moet doen of zeggen. Maar het kan echt al heel waardevol zijn als je gewoon vriendelijk bent!
Vriendelijkheid
Dat wat Brené Brown in onderstaande video beschrijft, was voor mij een enorme eye-opener. Het geeft me steeds opnieuw gemoedsrust en vertrouwen om iemand vanuit vriendelijkheid te benaderen. Voordat je de video bekijkt wil ik je vragen of je even stil wil staan bij de volgende vraag: doen mensen altijd hun best?
Wat kun je zeggen en doen als het leven angstaanjagend, afschuwelijk en oneerlijk is voor de mensen van wie je houdt? Empathie-expert Dr. Kelsey Crowe en illustratrice Emily McDowell maakten er een handboek voor. Daarin hebben ze voorbeelden en praktische adviezen gecombineerd. Het is geen zelfhulpboek of een wonderen verrichtend boekwerk over hoe je kunt transformeren tot de meest empathische persoon ter wereld. De makers van dit boek verwachten ook niet dat je hier perfect in wordt, want dat bestaat hierbij niet. Maar hun aanpak helpt je wel om vertrouwen te hebben als je iemand wilt steunen in situaties waarbij je denkt: hier zijn geen woorden voor.
There is no good card for this
Begin juni bezocht ik samen met Kim een boekhandel in Utrecht. We liepen daar rond, bekeken verschillende boeken en mijn aandacht werd getrokken door een geel boek met een illustratie van een kaart en een envelop. Het was de Nederlandse vertaling van het boek There Is No Good Card For This (wat ik stiekem een mooiere titel vind). Ik bladerde het door, liet het aan Kim zien en werd daarna afgeleid. Pas thuis dacht ik weer aan het boek en baalde dat ik het niet had gekocht, want het onderwerp houdt mij veel bezig! Daarom bestelde ik het bij de plaatselijke boekhandel. En ik heb het in één ruk uitgelezen.
Het boek is geschreven in eenvoudige taal, heeft grappige illustraties en zit vol persoonlijke, herkenbare voorbeelden. En wat het in mijn ogen zo effectief maakt? Het geeft je vertrouwen in jouw vermogen om iemand te steunen!
Als het erop aankomt je dierbaren te steunen is vertrouwen in jezelf – op jouw vermogen aardig te zijn en om iemand te geven, op jouw waarden en wat juist jij kunt doen – de sleutel tot het ontwijken van de ergste valkuilen in het leven.
De pakjes van Nikki Dotti doen iets bijzonders. Die zijn zo mooi dat het eigenlijk zonde is om ze uit te pakken. De verpakking is een cadeautje op zich. Geïnspireerd door haar werk ging ik aan de slag met oud en nieuw materiaal; een combinatie van kringloopschatten en papieren moois van Vlinders in je buik. In dit blog deel ik een heleboel foto’s en linkjes naar producten én vind je een kortingscode voor al het moois van Vlinders in je buik. Kijk je mee?
Boekenpost voor Ruchama
Met Ruchama deel ik de liefde voor mooie, oude afbeeldingen. En daarom gunde ik haar een paar kringloopvondsten die ik dubbel had. In dit pakketdoosje van Action stuurde ik haar drie boeken uit de serie ‘Reis door de natuur’. Ik versierde het doosje met drie verschillende tapes: één met een postthema, één met een bloemenprint en één uit een set van Tim Holtz. De etikettensticker komt uit een Flow Book for Paper Lovers. De vogels knipte ik uit een boek. De zwarte pijl is een sticker van Vlinders in je buik. En ik gebruikte ook nog drie verschillende stempels: This side up is van Knoopworks en komt van MeerLeuks, Mail more Love is van Baum-Kuchen en komt van Cafe-Analog en ‘By air mail with love’ komt uit een setje dat ik in een kringloopwinkel vond.
De basis van het pakje is dit mooie gestippelde papiertje van Vlinders in je buik. Het papier is aan twee kanten bedrukt. Om beide kanten aan de buitenkant zichtbaar te maken heb ik de rand van het papier twee keer gevouwen. Zo ontstaat er een band. Ik heb het dichtgeplakt met een groot stuk washi-tape. Daarop plakte ik een afbeelding uit Filatelie. Over dit blad voor postzegelverzamelaars schreef ik eerder al een blog. Op de afbeelding van het poststuk plakte ik een afbeelding van een merel. Dat knipte ik uit het boek over bosvogels uit de serie ‘Reis door de natuur’. Naast de merel zie je een tekst die ik uit Flow Magazine knipte. Tot slot gebruikte ik nog wat andere kringloopschatten: de postzegel en de stempels.
