Als postliefhebber is er in de kringloop best wel eens wat leuks te vinden, bijvoorbeeld oude boeken om post mee te maken of spulletjes om je postkamer mee in te richten. Als je echter net als ik deels zo weg bent van post omdat je houdt van verhalen, is er meer te vinden in de kringloop. Zo deed ik de afgelopen tijd twee bijzondere en één leuke vondst, die allemaal ook mijn nieuwsgierigheid aanwakkerden. Raden naar het verhaal, dat vind ik dan het mooiste. Ik deel het graag met jullie, samen met wat tips om ook zulke schatten te vinden!

Een boek vol beterschapswensen

Op dit moment woon ik in Zierikzee, een stad met een oude kern en veel bewaard gebleven historie. Het stikt in deze stad dan ook van de winkels met tweedehands en antieke spulletjes. Mijn eerste kennismaking met één van de grootste winkels, was het meteen raak. De eigenaar van deze winkel doet ook ontruimingen van huizen en dat betekent dat er wel eens hele bijzondere spulletjes tussen zitten met hun eigen verhaal. Op een grote antieke tafel lagen een aantal boeken uitgestald en een mapje wat mijn aandacht trok. Ik pakte het mapje en opende het. Het was een fotoboekje met insteekhoesjes, maar deze waren niet gevuld met foto’s maar met ansichtkaarten! Van voor tot achter zat het hele boekje helemaal vol met beterschapswensen.

Het mapje nam ik mee voor twee euro en thuis heb ik alles in alle rust bekeken. Alle kaarten waren gericht aan dezelfde mevr. Stoof, voornaam Suus/Suzanne, in het Dijkzicht ziekenhuis op de afdeling neurologie.

Op sommige kaarten stond alleen een afzender, op andere kaarten een formele beterschapswens. Uit het verhaal op de kaart was op te maken hoe dichtbij de verzender stond bij mevr. Stoof. Zoals deze kaart die begint met “hallo suus” en met een lang verhaal erop.

Andere kaarten staan wel wat meer op, maar duidelijk met wat meer afstand.

Het maakte veel los in mij om al deze kaarten te lezen en bekijken. Wat zou mevr. Stoof gehad hebben, waardoor zij in het ziekenhuis lag? Wat veel mensen leefden er mee met haar en namen de moeite een kaart te sturen! Is mevr. Stoof helemaal beter geworden? Was mevr. Stoof een jonge moeder of al een oudere vrouw? Vragen die natuurlijk onbeantwoord zullen blijven, maar dat is helemaal niet erg. Juist de ruimte om zelf te bedenken wat het bijbehorende verhaal zou kunnen zijn, vind ik bijzonder. De kaarten zijn allemaal verstuurd in 1983, toen was ik zelfs nog niet geboren! Dat de map met kaarten nu bij de kringloop lag, betekent waarschijnlijk dat mevr. Stoof niet meer leeft. Maar via de kaarten die zij ontving, zorgvuldig bewaarde en die al 33 jaar in zo’n goede staat bewaard zijn gebleven, leeft ze toch nog een beetje voort.

Verstopt in de kaft

In diezelfde kringloop, maar tijdens een ander bezoekje had ik ook een mooie vondst. Ken je dat? Dat je soms ineens een gevoel bekruipt? Waarvan je dan eventjes denkt “Nee joh, doe niet zo raar!”, maar wat toch blijkt te kloppen als je het volgt? Zo deed ik deze vondst. Ik liep langs de boekenkast en iets zei me, dat ik daar iets zou vinden. Ik scande alle titels, maar niets sprak me aan. Ik wilde verder lopen, maar bedacht me ineens dat Nienke wel eens iets ín een boek heeft gevonden en dacht toen.. “Wat als…?” Een beetje sceptisch keek ik met een nieuwe blik naar de boekenkast en mijn oog viel op een heel mooi, oud boekje met als titel “Dageraad”. Ik pakte het op, bladerde erin, maar zag niets bijzonders. “Zie je wel, je verzint maar wat” ging er door me heen. En toen merkte ik een ander boek op “Dochter van de dageraad”. Hee, ook toevallig, weer dat woord “dageraad” in de titel.. Een spuuglelijk boek, als ik dat als eerste had opgemerkt zou ik het nooit gepakt hebben. Nu pakte ik het echter door dat mooie, oude boekje dat ik ervoor in mijn hand had gehad. Ik opende het boek en dacht direct “voorin, bij de kaft”. Ik sloeg de kaft open en.. Een enveloppe! Mijn hart bonsde in mijn keel, ik kon het bijna niet geloven!

Op de enveloppe stond “Hary”, mysterieus! Had het “Harry” moeten zijn, of “Mary”? Of was het geen naam, maar stond het voor iets anders? Ik opende de enveloppe en vond.. Een briefje van 25 gulden! Alleen maar meer vragen: heeft de gever dit in het boek gestopt? Of was het de ontvanger? Zat het geld in het boek verstopt om het te bewaren voor iets? Of is het erin gestopt en daarna vergeten? Ook op deze vragen zal ik nooit antwoord vinden, maar het mysterie staat hier nu in de boekenkast en af en toe wegdromen bij de mogelijkheden vind ik heerlijk.

Postkantoor voor kinderen

De laatste vondst is gewoon een leuke. In een ander winkeltje met tweedehands spulletjes kom ik regelmatig om even een praatje te maken met de eigenaren. Ik vond er al eens prachtige zeilbootlepeltjes, vlak voor ik Ruchama en Nienke weer zou zien, die ik hen cadeau heb gedaan. Dit keer kwam de eigenaar van de winkel zelf met deze doos aanzetten, “echt iets voor jou!” Het was een speelpostkantoortje. Niet meer compleet, maar met nog een aantal van de originele spulletjes erin.

Naast de originele spulletjes, zaten er ook toegevoegde dingetjes in. Zoals acceptgiro kaarten en andere briefkaarten. Mijn zoontje heeft er direct heel leuk mee gespeeld en zelf ook weer spulletjes aan toegevoegd. Overigens was ook deze vondst niet zonder verhaal, want tussen de spulletjes zaten ook geschreven briefjes en geadresseerde kaartjes van de kinderen die hier voorheen mee gespeeld hebben! Uit de data blijkt dat dat in de jaren negentig is geweest.

Tips

Om de leuke spulletjes te kunnen vinden in de kringloopwinkels, heb ik een paar kleine tips voor jullie.

• Laat de eigenaar van de winkel weten wat voor spullen jouw hart sneller doen kloppen, zo houden ze af en toe misschien wel iets voor je apart of tippen je iets wat je zelf anders niet gevonden zou hebben.
• Informeer wanneer er nieuwe spullen bij komen, de winkel van het postkantoor koopt bijvoorbeeld altijd op maandag spullen in en zet deze op dinsdag in de winkel. Ik kan dus beter op woensdag gaan kijken, dan op zaterdag! Anders zijn de leukste spulletjes misschien alweer weg.
• Sta open om je gevoel te volgen; soms zul je je misschien onverklaarbaar aangetrokken voelen tot een hoekje in de winkel, volg dat gevoel en wie wéét wat er daar op je te wachten ligt!
• Probeer ook te gaan kijken, zonder dat je specifiek iets zoekt. Als je iets zoekt, kan het gebeuren dat je allerlei andere spulletjes niet opmerkt. Ik zeg wel eens “Ik zoek wel iets, maar wát dat weet ik pas als ik het gevonden heb” in dit soort winkels.

Hebben jullie recentelijk nog bijzondere tweedehands of antieke spulletjes gevonden? Deel vooral je verhaal en foto!

Veel speurplezier!

Liefs,
Kim