Tags

, , , , , , , , , ,

Twee uitgaande poststukken

Twee uitgaande poststukken

In deze korte blogreeks nemen we jullie mee in het proces van het maken én ontvangen van post. We hebben ons daarbij laten inspireren door geweldige postspulletjes die te koop zijn bij MeerLeuks. In het eerste deel zie je hoe twee poststukken van Kim ontstaan en hoe ze ontvangen worden. In dit tweede deel neem ik (Nienke) jullie mee!

Nienke verstuurt post met MeerLeuks

De basis van mijn poststukken bestaat vrijwel altijd uit gerecycled materiaal. Ik ga naar rommelmarkten en kringloopwinkels om post-schatten te vinden en bekijk mijn eigen afval met post-ogen voordat ik iets naar de container breng. Lege doosjes, tijdschriften en oude boeken worden in mijn postkamer beplakt, in stukken gescheurd en omgetoverd tot poststukken. Maar dat betekent niet dat ik nooit iets nieuws koop! Sterker nog, ik ben dól op mooie stempels, tape, stickers en stationery! Nieuwe spulletjes brengen een nieuwe golf van inspiratie met zich mee. Maar toch zoek ik in nieuwe spulletjes onbewust ook naar dat nostalgische gevoel. Foto’s of illustraties van bijvoorbeeld oude typemachines, schoolplaten, poststempels, postzegels en ouderwets schuinschrift laten mijn hart sneller kloppen. Ik combineer ze graag met écht oud papier! Voor kringloopschatten moet je meestal veel geduld en geluk hebben. Maar producten van o.a. Cavallini & Co, Paper Poetry en Tim Holtz kan je gelukkig gewoon bestellen!

Gebruikte materialen

Tape-set French van Tim Holtz

Tape-set French van Tim Holtz

Voor onze postronde ging ik aan de slag met Tape-set French van Tim Holtz. In die set zitten in totaal acht rolletjes tape van verschillende breedtes met prachtige dessins met schrijfletters, drukletters, postzegels en poststempels. Allemaal met een vintage uitstraling.

Stickerset Post van Rico design Paper Poetry

Ook de stickers van Paper Poetry hebben een vintage uitstraling en prints waar postliefhebbers blij van worden. Paper Poetry is een onderdeel van Rico Design, een merk uit Duitsland. Het setje dat je op de foto hierboven ziet is helemaal in post-thema. Als je goed kijkt, zie je zelfs familie van de postofiel, hihi!

Stickerset Amerika van Rico design Paper Poetry

Het setje op de foto hierboven heet Amerika en ook deze stickers hebben prints met prachtige oude schrijf- en drukletters. In de twee sticker-setjes die ik in dit blogje gebruik, zitten ieder twee velletjes met totaal 13 stickers. MeerLeuks heeft nog meer mooie stickers van dit merk, zoals deze met vlinders en postzegels!

Ik ben ook dól op poëzieplaatjes. En weet je wat ik zo gaaf vind? Deze verschillende producten en materialen passen perfect bij elkaar: alsof het voor elkaar is gemaakt! Ben je benieuwd wat ik ermee heb gemaakt? Kijk dan met me mee!

Post voor Kim

Eén van mijn ‘nieuwste’ kringloopschatten is een oud Frans-Nederlands woordenboek. Met de vergeelde bladzijdes heb ik de binnen- en buitenkant van een luciferdoosje beplakt.

Als je het doosje openschuift zie je een klein kaartje. De basis van dit kaartje is een stuk dubbel gevouwen kraft papier van Boekenvoordeel. Ook de voorkant van het kaartje heb ik beplakt met een bladzijde uit het oude woordenboek. Ik vind het heerlijk om een poststuk te laten ontstaan en er niet te veel over na te denken. Zo heb ik de bladzijdes die ik voor dit poststuk gebruik niet speciaal uitgezocht. Ik heb slechts door het boekje gebladerd en mijn gevoel gevolgd. Het grappige is dat ik allemaal woorden zag die me aan Kim deden denken. Daardoor wíst ik het ineens: dit poststuk wordt voor Kim!

Het beplakte lucifersdoosje en kaartje heb ik versierd met de tape van Tim Holtz en stickers uit deze set. De stickers zijn van prachtige kwaliteit. Dat voel je echt als je ermee bezig bent. Ze zijn van dik papier gemaakt en voelen stevig aan. Van Ruchama mocht ik deze stempelset van Cavallini & Co lenen. De stempels in die set hebben een post-thema. Op de foto hierboven kan je zien dat de stickers geen glanslaagje hebben en dat de stempelinkt er ook goed op pakt. Zo vormen al die verschillende materialen een mooi geheel.

De stickers én de tapejes hebben ook de kleur van oud papier, daardoor steekt het niet af bij kraft papier of bladzijdes uit oude boeken.

Op de voorkant van het kaartje heb ik één van de stickers uit de Amerika-set, een stukje tape en een vlindertje geplakt. Het vlindertje maakte ik met deze pons en ik heb alleen aan het lijfje vastgeplakt. Daardoor kunnen de vleugeltjes iets omhoog gebogen worden en lijkt het alsof het elk moment kan wegvliegen.

Van het kleine kaartje maakte ik een mini enveloppenboekje. Met behulp van deze mal maakte ik hele kleine zakjes van bladzijdes uit het woordenboek. De zakjes versierde ik met de stempels van Ruchama en poezieplaatjes. Ik heb de zakjes eerst met naald en draad in het kaartje gemaakt en daarna pas dichtgeplakt. In het tweede deel van mijn blogjesreeks over het hergebruiken van tijdschriften laat ik uitgebreid zien hoe je dat kan doen.

In de kleine zakjes van het enveloppenboekje zitten kleine kaartjes met quotes die ik met mijn typemachine heb getypt.

Op de achterkant van het mini enveloppenboekje plakte ik een quote die ik uit een Happinez magazine heb geknipt.

Onder het mini enveloppenboekje zit een stapeltje kleine kaartjes verstopt.

Op de voorkant van de kaartjes heb ik uitgeponste vlindertjes geplakt. Op de achterkant van de kaartjes staan allerlei vragen geschreven.

Als je materiaal hergebruikt, kan je het een nieuwe functie geven. Zo was dit doosje ooit een verpakking van lucifers, nu is het een cadeautje geworden. Ik vind het mooi om in de nieuwe vorm van het materiaal wel iets van de oude functie terug te laten komen. Daarom heb ik de strijkkant van het doosje intact gelaten en ook een paar lange lucifers in het doosje gestopt. Wie weet komt het eens van pas!

Dit poststuk is anders dan de poststukken die ik meestal naar Kim stuur. Met Kim wissel ik veel lange brieven uit. We noemen het liefkozend het delen van zielenroerselen. Daarin vertrouwen we elkaar van alles toe in een hele pure, rauwe vorm. Toen we net met elkaar schreven, begonnen we onze brieven met een reactie op de brief van de ander. Die beleefdheidsregeltjes hebben we inmiddels losgelaten. We sturen en ontvangen brieven zonder er verwachtingen van te hebben. Met dit poststuk laat ik dat nog meer los. Ik stuur haar een heleboel letters en woorden en die mag ze ontvangen zoals het voelt. Het maakt mij natuurlijk wel ontzettend nieuwsgierig! Hoe zou zij dit poststuk beleven?

Postbeleving van Kim

Meestal ben ik niet thuis als de postbode post komt brengen. Soms vind ik het op de mat, maar ook vaak is mijn man eerder thuis en heeft de post al opgeruimd. In ons vorige huis hadden we een postplankje, maar in dit huis ontbreekt dat. En zo duurde het eventjes voordat ik in de gaten had dat er post was van Nienke. Ik zag ineens bij de printer een doosje liggen wat mijn nieuwsgierigheid wekte. Ik raapte het op en zag tot mijn verbazing mijn adres erop staan! Het was echter

tijd om te gaan eten en nadat ik mijn man op zijn kop gaf dat hij niet had verteld dat er post was, stak ik het doosje in mijn tas voor een later moment. Het juiste moment kwam pas een paar dagen later, toen ik in de Zeeuwse Hemel zat om mijn laatste blog af te schrijven. Nu nam ik de tijd om onder het genot van een verkoelende huisgemaakte ijsthee het doosje eens goed te bekijken. Als je al zo lang schrijft als Nienke en ik, dan ontstaan er thema’s in de brieven en het leven. Zo zijn er een aantal woorden en symbolen die voor Nienke en mij telkens weer terug lijken te komen. Het eerste wat mij opviel aan het doosje waren de postzegels met daarop prachtige zeilschepen: één van de symbolen die voor ons altijd weer terug komen.

Het volgende wat mij opviel was het woordje “dageraad” in de tekst op het doosje, één van die woorden die telkens weer terugkomen in ons schrijfcontact.

In het hele doosje herkende ik de stijl van Nienke. Haar keuzes voor nostalgische materialen met een wat oudere look zijn voor mij typisch Nienke. Met wat nieuwsgierige blikken mijn kant op, peuterde ik met nogal wat moeite het plastic van het doosje af zodat ik het verder open kon maken. Ik schoof het doosje voorzichtig open en het eerste wat ik zag was het enveloppenboekje, wat me zo een blij gevoel gaf! Ik weet niet wat het is, maar dingen die klein zijn hebben altijd iets schattigs wat het nóg leuker maakt. Ik opende op gevoel een envelopje en trok daar een kaartje uit.

Het kaartje raakte me direct. Op dit moment zit ik middenin een verhuizing. Samen met mijn gezin ben ik volop bezig afscheid te nemen van het oude en plaats te maken voor het nieuwe. Het voelt spannend en onzeker om het bekende in te ruilen voor het onbekende, aangezien we naar een compleet nieuwe plaats en provincie verhuizen. Het kaartje voelde zo passend bij die situatie en gaf me direct goede moed. Op dat moment was dat even genoeg. Waar ik bij anderen misschien de verplichting voel om post direct helemaal te bekijken, voel ik bij Nienke juist alle ruimte om daarin mijn eigen gevoel te volgen. En dus schoof ik het doosje weer dicht en stopt hem terug in mijn tas.

Een week later zat ik opnieuw bij de Zeeuwse Hemel, toevallig weer aan hetzelfde tafeltje, en voelde de ruimte om nu verder te kijken in het doosje. En zo vond ik de stapel met kaartjes en zag al snel dat hier vragen op stonden. Ik wist direct: dit doosje moet in mijn tas blijven en wanneer het zo voelt, zal ik een kaartje trekken om een vraag te overpeinzen of er samen met iemand over in gesprek te gaan.

Geheel op gevoel besloot ik ook nu een kaartje te trekken. Ik schudde de stapel met vragen, liet de stapel door mijn handen glijden en trok er uiteindelijk één kaartje tussenuit.

“Wat leer je van anderen over jezelf?” 
Een prikkelende vraag, waarbij ik juist de afgelopen weken veel heb nagedacht over mezelf in relatie tot anderen. Hoeveel ik leer door soms naar mezelf te kijken door de ogen van een ander, maar ook door de reactie van de ander op wat ik zeg of wat ik doe. Andere mensen kunnen dingen in jezelf raken, die anders zouden blijven slapen. En juist dáár ben ik op dit moment veel naar op zoek. Heel mooi om hier bewust bij stil te staan en nog mooier om deze post de komende maanden met me mee te dragen en af en toe even samen met Nienke ergens over na te denken.

En wat nu het mooie is nu ik deze blog aan het typen ben? Dat ik net zie dat van álle vragenkaartjes (het zijn er 24 mensen, ik heb even geteld!) Nienke ook precies déze op de foto zette. En juist dat is nu zo kenmerkend voor onze vriendschap: we voelen elkaar inmiddels héél goed aan 😉

Post voor Ruchama

Kringloopschatten kan je niet zoeken… die moet je vínden! Als ik naar een kringloopwinkel ga, probeer ik met een open blik naar binnen te stappen en verwachtingen los te laten. Zo vind ik altijd iets: materiaal voor mijn poststukken, cadeautjes, herinneringen, verhalen, inspiratie en andere geluksmomentjes. Dat je nooit weet wat je tegenkomt, vind ik heerlijk! Een bezoekje aan een kringloopwinkel voelt voor mij als schatzoeken. Ik loop tussen de stellingen door, scan de spulletjes op de planken en de meest simpele dingen kunnen me een groot geluksgevoel geven. Soms vind ik gewoon iets heel handigs voor een mooi prijsje, maar vooral van oude spulletjes met een verhaal gaat mijn hart sneller kloppen. Aan sommige spulletjes kan je gewoon zien dat iemand daar ooit veel van gehouden heeft. Zo kocht ik laatst een heggenschaar waarvan de handvatten slijtageplekken hadden en het scharnier vervangen was door een ander boutje. Ik probeer me dan voor te stellen wie de vorige eigenaar zou zijn geweest. Hoe hij jarenlang zijn heggetje ermee heeft gesnoeid en zelfs nog liefdevol gerepareerd toen de schaar niet meer werkte. Waarom zou de schaar uiteindelijk in de kringloop zijn beland? Want hij werkt nog super! De liefde die zo’n voorwerp kan uitstralen voel ik. Soms word ik echt een beetje verliefd, hihi. Zo voelt het kopen van een heggenschaar in een kringloopwinkel heel anders dan bij een tuincentrum. Ik gun de oude heggenschaar echt nog een tweede leven. In plaats van kopen voelt het alsof ik zeg ‘jij mag bij mij komen wonen’ en dat vind ik een heel fijn gevoel! Ik waardeer oude spulletjes enorm om de hele beleving er omheen. Zou de vorige eigenaar van de heggenschaar weten dat zijn geliefde gereedschap opnieuw met plezier gebruikt wordt?

Vorige week werd ik ook enorm verrast door een kringloopvondst. In de speelgoedhoek zag ik vanuit de verte een bekend blauw stofje ergens onder vandaan steken. Toen ik dichterbij kwam, zag ik inderdaad de jeugdige versie van mijn favoriete shopper liggen. Ik geloof dat ik diezelfde tas ooit gratis heb gekregen. Die blauwe tas met prachtige oude postzegels gebruik ik al jaren. Mijn eigen tas is duidelijk op leeftijd. Het materiaal is niet zo glad meer en vertoont hier en daar wat slijtage. Maar hier lag een spiksplinternieuwe! Gelukkig voelde de vorige eigenaar van de tas niet de liefde die ik erbij voel. Daardoor was de tas nog in perfecte staat! De oude Nederlands postzegels voorop doen me altijd aan Ruchama denken. Zij vindt deze zegels de allermooiste. Hoewel ik zelf enorm blij was met de vondst, gunde ik Ruchama hem ook zo. Er bleef door me heen schieten hoe zij ervan zou gaan grijnzen. Dus ik pakte de tas in en stuurde hem op reis naar Soest!

Op zoek naar oude postzegels om de tas in stijl te kunnen versturen, vond ik een bakje vol oude sigarenbandjes. Ik haalde het dekseltje eraf en zag meteen de sigarenbandjes die je op de foto hierboven kan zien. De grote, sierlijke letter R is natuurlijk perfect op een cadeautje voor Ruchama! Ik heb één van de bandjes gebruikt om een kaartje te pimpen. Ik koos voor deze kaart met oude look en kartelrand.

Het sigarenbandje heb ik zo op het kaartje gemaakt dat het lijkt alsof het een band om de tas van de postbode is. Daarvoor heb ik met een mesje twee gleufjes in de kaart gesneden en de uiteindes er doorheen gestoken. Om de uitstekende stukjes van het sigarenbandje weg te werken, heb ik de kaart op een dubbele kaart geplakt. De dubbele kaart in kraft kleur heb ik zelf gemaakt van papier van Boekenvoordeel. Met tape uit deze set van Tim Holtz heb ik de dubbele kaart versierd. De lichtblauwe fotohoekjes komen ook uit de webwinkel van Anita. Ik kon het niet laten om er ook een plaatje van de postofiel aan toe te voegen. Als je ons nog niet zo lang volgt, weet je misschien niet wie de postofiel is. Ben je er benieuwd naar? In dit blogje kan je er meer over lezen.

Met Ruchama deel ik niet alleen de liefde voor post, maar ook de liefde voor oude spulletjes. Het is zo fijn om dat te kunnen delen en ik weet dat ze van een aantal specifieke kringloopvondsten nét zo blij kan worden. Toevallig kwam één van de lepeltjes uit mijn eigen verzameling ter sprake kort voordat dit pakketje op weg ging naar haar. Dus die mocht ook bij Ruchama gaan wonen.

Tijdens het pimpen van het kaartje met de postbode dacht ik aan één van de stickers uit dit setje van Paper Poetry. De manier waarop de postbode van de afbeelding geheimzinnig door het raam kijkt heeft wel iets weg van het beeld dat wij hebben van de postofiel! Alleen al daarom vind ik het sticker-setje geweldig!

Opnieuw verbaas ik me erover hoe mooi de producten van verschillende merken bij elkaar passen.

De cadeautjes heb ik samen met het kaartje in een brievenbusdoosje geschoven. Het doosje heb ik ingepakt met inpakpapier en voor het adreslabel heb ik ook weer een bladzijde uit het oude woordenboek, tape van Tim Holtz en kraft papier gebruikt. 

Als ik een pakketje naar de brievenbus breng, voel ik al voorpret. Ik kan zo blij worden van het idee dat er brievenbusgeluk onderweg is. Soms spreek ik zelf één van mijn postbezorgers en hoor dan regelmatig dat het opvalt dat ik zoveel leuke post krijg. Zou het meer postverwerkers én bezorgers opvallen? En wat zal Ruchama van haar cadeautjes vinden? Zal ze dezelfde kriebels voelen als ik bij het vinden van deze schatten?

Postbeleving van Ruchama

bewonderen

In de lift vast post bewonderen

Eén van de dingen die ik élke dag doe is even in de brievenbus gluren. Zelfs op zondag en maandag want je weet maar nooit toch of er een verdwaalde envelop is bezorgd? Sinds ik ben verhuisd zit mijn brievenbus weer in een portiek en is het moment van post pakken meestal wanneer ik met de honden ga lopen of thuis kom met honden en boodschappen. Dan gluur ik bij het weggaan al even en maak mezelf stik nieuwsgierig als ik een leuke envelop zie liggen. Na de wandeling of bij het thuiskomen huppel ik dan naar mijn brievenbus, zit met twee hondenriemen, tassen vol boodschappen en een druppel om de deur te openen in de knoop terwijl ik de post ook nog probeer vast te houden.

Van Nienke weet ik dat er post onderweg is omdat gisteren nog niks was bezorgd kijk ik ook vandaag regelmatig in de brievenbus. Begin van de middag nog niks en daarna ben ik zelf zo druk aan de knutsel dat ik mijn brievenbus even vergeet. Eind van de middag ga ik de honden uitlaten en gluur vast even in de brievenbus. Ik moet heel hard lachen als ik de klep open want ik kan niet in mijn brievenbus kijken omdat de gleuf wordt geblokkeerd door één groot brievenbuspakketje. Post van Nienke!

brievenbus

Post van Nienke in mijn brievenbus

Wanneer ik terug kom van de wandeling haal ik enthousiast het pakketje uit de brievenbus en in de lift bewonder ik de details op de doos. Het papier wat er om heen zit heb ik ooit nog voor Nienke in het tuincentrum gekocht. Van mijn getypte adres en de rij postzegels word ik extra blij! Eenmaal binnen plof ik gelijk op de bank en scheur de achterkant open. Wanneer een brievenbusdoos is ingepakt ben ik altijd nieuwsgierig naar het adres wat er ooit al is opgeschreven. Wat blijkt, het is een prachtig ‘nieuwe’ kraft brievenbus doos.

Nieuwsgierig open ik de doos en zie een groot kadootje liggen met daarop een pergamijn envelop. Het jongetje met PTT pet lacht me toe en ik ben altijd blij als ik deze kaart zie, het is één van mijn favorieten kaartjes – het plaatje op zich is al geweldig maar het schulprandje maakt het helemaal af. Het detail van het sigarenbandje met mijn letter vind ik prachtig! Ik moet lachen om die ellendige postofiel die zich er altijd weer tussen wurmt. En pas dan valt mijn oog op de stempels – het zijn mijn eigen stempels die Nienke te leen vroeg!

Na het lezen van het kaartje met Nienke haar voor mij zo vertrouwde handschrift open ik het grote kadootje eerst. “Nee!” roep ik hard waarmee ik eigenlijk aanduid hoe verrast en blij ik ben met de inhoud. Een nieuwe postzegel tas! Al jaren is het mijn favoriete boodschappen tas en heb er inmiddels drie gehad. Helaas is de tweede nu ook stuk door het intensieve gebruik en heb ik afgelopen weekend moeten besluiten hem nu niet meer te kunnen nemen voor boodschappen. Ik was er een beetje verdrietig van want oh wat ben ik dol op deze tassen. Dat toeval niet bestaat bewijst Nienke maar weer met haar fijne kringloopvondst.

Daarna open ik het  kleine kadootje en lach hardop. Ik heb altijd gegild zo’n hekel aan teckels te hebben (voortgekomen uit een bijtgrage buurteckel) en nu heb ik zelf een border collie in Teckellijf rondlopen. We grapten al dat dit lepeltje uit haar verzameling nu eigenlijk in míjn verzameling hoort en daar is hij dan hoor! Nu moet ik elke keer als ik het lepeltje gebruik grinniken en aan Nienke denken.

Morgen nemen we jullie nog een keer mee in het maak- en beleefproces van post. Dan laat Ruchama zien wat ze maakt met spulletjes van MeerLeuks en vertellen Kim en ik over onze postbeleving. Kom je dan weer kijken?

Lieve groetjes,

Nienke