Tags
Barbara Fredrickson, Blauwnet, contact, contact met een vreemde, Kio Stark, Mauritius, trein, vreemde, vreemden
Contact met een vreemde kan een onverwachte draai aan je dag geven. Veelal zijn we bang dat dit een negatieve uitwerking heeft. Maar wat als dat niet zo is? En we elkaar vaker erkennen? In dit blog deel ik mijn verhaal. Lees je mee?
Contact met een vreemde
Vorige week zat ik in de trein naar huis een boek te lezen. Ik keek even op van mijn boek toen er twee mannen instapten. De mannen liepen vlak na elkaar de coupé in, beantwoordden om de beurt mijn blik met een vriendelijke glimlach en gingen op de stoelen schuin tegenover mij zitten. Een van de mannen had een hele grote koffer bij zich. Ik voelde dat hij naar mij bleef kijken terwijl ik verder probeerde te lezen. Ik keek daardoor opnieuw op van mijn boek. Hij wees naar zijn koffer en zei: ‘Ik ga naar Mauritius.’ Terwijl hij het zei, begon zijn gezicht te stralen. Ik kon op dat moment twee dingen doen: hem een goede reis wensen en verder lezen in mijn boek óf een vervolgvraag stellen. Wat zou jij doen?
Kio Stark
In de video bovenaan deze blog zie je een TED Talk van Kio Stark. Ze vertelt daarin dat ze geobsedeerd is door praten met vreemden. Ongeveer zeven jaar geleden begon ze haar ervaringen vast te leggen om te onderzoeken waarom.
Als je met vreemden praat, maak je prachtige onderbrekingen in het voorspelbare verhaal van jouw dagelijks leven en dat van hen. Je maakt onverwachte connecties. Als je niet met vreemden praat, mis je dat allemaal.
Kio Stark
Ze zag iets heel moois. Het waren allemaal diepzinnige ervaringen. Het waren onverwachte pleziertjes. Het waren oprechte, emotionele banden. Het waren bevrijdende momenten.
De meeste vreemden zijn niet gevaarlijk
Stark is zich ervan bewust dat niet iedere vreemde op straat de beste bedoelingen heeft. Ze gelooft dat het goed is om vriendelijk te zijn en ook dat het goed is om te leren wanneer niet. Maar dat betekent niet dat we bang moeten zijn.
Het verdrietige feit is dat in vele delen van de wereld we opgevoed worden met het idee dat vreemden altijd gevaarlijk zijn, dat ze ons iets gaan aandoen. Maar de meeste vreemden zijn niet gevaarlijk.
Kio Stark
Niet iedere vreemde geeft je een goed gevoel en soms kan je daar maar beter naar luisteren. Maar ik geloof ook in vriendelijkheid en liefde. Soms kan een simpele glimlach al genoeg zijn om iemands gezicht te laten ontdooien. Dan ziet die boze man tegenover je er ineens heel anders uit. Weg is je vooroordeel; je ziet de mens erachter.
Als we al die achterdochtige gedachten nu eens zouden negeren. Zouden we daarmee niet ruimte maken voor verandering?
Kio Stark
De man met de koffer
Terug naar mijn verhaal, naar de man met de koffer. Hij was open en straalde toen hij vertelde dat hij op weg was naar Mauritius. Dat maakte mij nieuwsgierig. Ik vroeg hem daarom naar zijn plannen en er ontstond een prachtig gesprek. Een gesprek dat ik had gemist als ik was blijven lezen.
De man vertelde wat hij ging doen op Mauritius, over hoe het er uitziet, over de geschiedenis, over lekker eten, over vliegreizen en ga zo maar door. Met elke nieuwe vraag die ik stelde, leerde hij mij meer over dit eiland. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, de sfeer veranderde; de coupé vulde zich met gezelligheid. De man die tegelijk met hem was ingestapt, zat geïnteresseerd mee te luisteren. Op een gegeven moment werd ook hij, met slechts één enkele vraag, in ons gesprek betrokken. Het gezellige gevoel groeide. De andere man bleek al eens op Mauritius te zijn geweest. Zij deelden hun enthousiasme. Al luisterend vergat ik de tijd helemaal. Voordat ik het wist, waren we al bij een halte voor het station waar ik uit moest stappen. De twee mannen moesten hier overstappen om hun reis te vervolgen. De man met de koffer bedankte voor het gesprek, wenste ons een goede reis en stelde zich voordat hij uitstapte nog gauw voor. We waren geen vreemden meer, er was een connectie gemaakt.
Momentjes van échte verbinding
Volgens de Amerikaanse sociaal psycholoog Barbara Fredrickson heeft het cliché van de romantische liefde ons geen goed gedaan. Die piepkleine momentjes van échte verbinding is ook liefde én net zo waardevol!
Liefde groeit het best als we zijn afgestemd op het huidige moment, op onze lichamelijke sensaties en op de acties en reacties van anderen. Maar als we meer zijn afgestemd op technologie, takenlijstjes en sociale media dan op de unieke en wonderbaarlijke mensen in ons dagelijks leven, laten we de liefde helaas aan ons voorbijgaan.
Barbara Fredrickson
Ik ben net begonnen in haar boek Liefde 2.0. Daarin presenteert ze een andere kijk op liefde, een upgrade. Daarover schrijf ik graag gauw meer. Het citaat hierboven wil ik vast met je delen. Want het vat zo mooi samen wat er tijdens het gesprek in de trein gebeurde. Het was een moment van échte verbinding: liefde!
Het voordeel van een vreemde
In haar talk vertelt Stark bovendien dat mensen zich vaak meer op hun gemak voelen als ze eerlijk en open over zichzelf praten met vreemden dan wanneer ze dat doen met hun vrienden en hun familie; dat ze zich vaak meer begrepen voelen door vreemden. En dat heeft twee redenen.
Ten eerste is het een snelle interactie. Het heeft geen gevolgen. Het is gemakkelijk om eerlijk te zijn tegen iemand die je nooit meer ziet. De tweede reden is dat we bevooroordeeld zijn over mensen die we goed kennen. We verwachten dat ze ons zullen begrijpen. Dat nemen we aan en we denken dat ze onze gedachten lezen.
Met een vreemde moet je helemaal opnieuw beginnen. Je vertelt het hele verhaal, je legt uit wie iedereen is, hoe je over ze denkt; je legt je grapjes uit. En wat denk je? Soms begrijpen ze ons inderdaad iets beter.
Kio Stark
Momentjes van écht contact
Deze mooie onderbreking van de treinreis en de onverwachte connectie werd één van mijn favoriete momenten van afgelopen week. Het was het eerste waar ik vol enthousiasme over vertelde toen mijn vriend mij van het station kwam halen. En het verhaal maakte daarna meerdere mensen blij. En nu ben ik heel nieuwsgierig! Heeft een gesprekje met een vreemde bij jou ook weleens gezorgd voor zo’n prachtige onderbreking in het voorspelbare verhaal van jouw dagelijkse leven? En wat deed dat met jou?
Liefs,
Nienke
Heel herkenbaar!
Ik verbaasde me er lange tijd over dat ik vaak zulk soort gesprekjes heb. In het OV en als ik gewoon ergens naartoe loop. Nu beschouw ik als een cadeautje en geniet ervan😊.
Vaak zijn het korte gesprekjes, en vrijwel altijd worden dat de pareltjes van de dag. Of het nou gaat over een reis die mensen maken, de hond voor wie ze tijdelijk gaan zorgen, of dat ze eindelijk weer es naar hun zus kunnen gaan, of over de nieuwe pet die ze gaan kopen, dat maakt niet uit. Het is een mooi contact met iemand die je anders misschien niet eens gezien had.
Dankjewel voor je leuke, persoonlijke reactie, Karin! Super leuk om te lezen dat het herkenbaar voor je is. Je schrijft dat je je er lange tijd over hebt verbaasd. Was dat omdat je ineens regelmatig werd aangesproken? Heel mooi dat je het nu als een cadeautje kan zien en ervan geniet… dat je het zelfs de pareltjes van de dag noemt! Prachtig!
Liefs,
Nienke
In de trein had ik vroeger vaak zulke gesprekjes. Nu wat minder. Dat komt door het mobieltje waar veel mensen druk mee zijn én ook doordat ik nu vrijwel altijd in de spits reis.
Toch ontmoette ik van de week nog een mevrouw op de tramhalte in Amsterdam, die net als ik tamelijk lang stond te wachten. Zomaar een gesprekje over winterjassen, winterdekbedden enzovoorts volgde. Geen diepzinnigheden, toch leuk. Zouden trouwens Amsterdammers hier wat meer toe geneigd zijn?
Dankjewel voor je reactie, Miriam. Ik moet toegeven dat ik zelf ook weleens op mijn mobieltje kijk. Helemaal als ik moe ben. Maar heb me een paar weken geleden inderdaad ook nog verbaasd over wat jij beschrijft. Over hoe die apparaten de aandacht van mensen kunnen opslurpen. Ik zat toen een half uur lang met dezelfde mensen in een coupé en er is geen seconde oogcontact geweest. Gelukkig maak ik ook een hoop andere situaties mee, ook in de spits. En wat bedoel je precies met je laatste zin? Waar zouden Amsterdammers meer toe geneigd zijn?
Lieve groet,
Nienke
Ik klets eigenlijk altijd tegen onbekenden, in de rij bij de kassa, wachtend bij een stoplicht, in de trein, in de wachtkamer in het ziekenhuis. Mijn moeder heeft het ook. En mijn oma deed het ook. 😊 Ik geniet ervan. En het gaat onbewust. Leuk dat je hier over schrijft. 💕
Wat heerlijk, Lies! Dat je zoveel leuke, onverwachte praatjes maakt. En dat jouw moeder en oma hetzelfde doen. Je reactie geeft me een grote glimlach, dankjewel!
Een paar jaar geleden vlogen mijn man en ik naar onze zoon die in Helsinki studeerde. In het vliegtuig konden we niet naast elkaar zitten.
Een man naast mij vroeg wat ik in Helsinki ging doen. We raakten aan de praat en hij vertelde honderduit over zijn mooie stad. Hij gaf ons een tip waar we goed Fins konden eten en daar hebben we onze zoon ook mee naar toe genomen. Het was een traditioneel restaurant in een steegje wat amper bekend is bij toeristen. We hebben een geweldige avond gehad en heerlijk gegeten.
Wat een bijzonder verhaal, Ipie! En wat gaf dat gesprek een leuke, onverwachte draai aan jullie avond! Ik hou van dat soort avontuur, heerlijk! Dankjewel voor het delen.
Heerlijk, ik hou ervan! Ik zoek altijd de verbinding, het geeft je zoveel 🙂
Heel mooi, Sandra! Mooi samengevat! Verbinding brengt inderdaad heel veel moois!
Heerlijk, ik praat graag met mensen die ik onderweg tegenkom, maakt niet uit waar. Een glimlach of even gedag zeggen, waarom niet. Je kan het verschil maken. Ik werk in de ouderenzorg een oudere heer kwam bij ons naar de huiskamer, een huiskamerproject met meerdere ouderen. Aan het eind van de middag bracht ik hem weer terug naar zijn eigen appartement. En toen kon ik mijn ogen niet geloven, alle muren hingen vol met klokken omdat hij dan getik hoorde, dan was er niet die akelige stilte hij miste zijn vrouw had weinig familie en was eenzaam.
Daarom geef iemand een glimlach of zeg even gedag of maak een praatje. Je kunt het verschil maken.
Mooi verwoord, Sil! Je kan inderdaad het verschil maken! De situatie die jij beschrijft is een prachtig voorbeeld en een reminder. Dankjewel voor het delen! Liefs!
Ik houd er ook van om gesprekjes aan te gaan. Het overkomt me ook altijd: een toerist in de stad vraagt mij de weg en het eindigt er mee, dat ik een heel eind met hen oploop en van alles vertel… In een winkel, tijdens mijn werk in de bibliotheek : voor ik het weet hoor ik een heel verhaal. Het hoort bij mij, weet ik nu. Mijn moeder heeft het ook. Als wij samen op stap zijn, hebben we altijd leuke ontmoetingen. Mijn vader vroeger en mijn man nu, staan er altijd van te kijken. Lopen al door, merken het niet eens.
Maar het is toch iets wat we allemaal nodig hebben? En dat er nu zelfs reclamespotjes zijn om een beetje naar elkaar om te kijken…
Wat je schrijft is zo waar, Irene! Het is inderdaad iets dat we allemaal nodig hebben. Leuk om te lezen dat jij er ook van houdt om gesprekje aan te gaan!
Wat je vertelt maakt me nieuwsgierig… waar zou het mee te maken hebben dat jij en jouw moeder altijd leuke ontmoetingen hebben? En dat zowel jouw vader als jouw man doorlopen en het niet eens opmerken?
Lieve groet,
Nienke
Ooit ontmoette ik Australiërs op een vakantie in Duitsland. We kwamen aan de praat hoe zij deze reis geboekt hadden bij een Nederlandse reisorganisatie? Ze wonen in Australië en waren op visite bij hun zoon in Nederland voor meerdere weken. Maar om meer van Europa te zien en om hun zoon en schoondochter te ontlasten, hadden ze ook een vakantie van 1 week geboekt om meer te zien. Dus ze waren gewoon in Nederland opgestapt.
Zo kwamen we meer en meer aan de praat, heel erg leuk. Wij hadden die zomer overlast van hoosbuien met te veel regen. In Australië waar zij wonen, was het een heel ander verhaal. Zij hadden extreme droogte met beperkingen opgelegd door de overheid. Je mag je auto niet wassen, je tuin niet sproeien, maar 1x per week per persoon een was draaien. De overheid gaf subsidie om een waterzuinige wasmachine aan te schaffen. Het was allemaal bizar om te horen want die restricties hadden ze al jarenlang.
Dus in die tijd liep ik rond in Duitsland en leerde veel meer over het leven in Australië en was daar in mijn gedachten. Het was een interessant gesprek.
Wat een bijzonder mooi verhaal, Cindy! Dankjewel dat je dat wilde delen. Het is een prachtig voorbeeld van ontmoetingen met vreemden en hoeveel we daarvan kunnen leren! En zo onverwacht ook! Dat je zoveel over het leven in Australië leert, terwijl je in Duitsland bent. Wat dat betreft is het net brieven schrijven, he? ‘Letter writing is a good way to travel without moving anything but your heart.’
Liefs!
Ja ik hou hier ook echt van! Zo bijzonder om te merken dat een gesprekje, hoe kort ook, je zo kan doen opleven. misschien ook het idee dat je bestaat en dat mensen idd niet eng zijn maar gewoon leuk en vriendelijk. Ik had trouwens afgelopen week een heel leuk gesprek met een oudere vrouw over kerstkaarten schrijven in de boekhandel. En toen ik laatst bij een vriend had geslapen en doe ochtend weg ging, vroeg ik de weg aan een vrouw want ik was verdwaald. Ik mocht met haar meefietsen en gingen we even kort kletsen over verdwalen en wonen in steden. Zo gezellig 🙂
Te toevallig ook trouwens dit artikel. Vannochtend nog een heel gesprek met een vriendin hier over gehad. En over mini avonturen. En dat gesprekjes met vreemden daar ook wel onder vallen. En Nienke, je schrijft echt super!
Dankjewel voor je leuke reactie, Luna! Inderdaad heel bijzonder hoe zelfs een kort gesprekje je kan doen opleven. Je gezien of gehoord voelen is al zo krachtig! En wat een superleuke gesprekken had jij in de afgelopen tijd! Dat je zelfs met iemand mee mag fietsen die je niet kent, wauwie! Dankjewel voor het delen. Dit soort voorbeelden vind ik altijd hartverwarmend en hoopgevend. Het maakt de wereld een stukje mooier, vind je niet?
En ook een dikke dankjewel voor het mooie compliment. Doet me echt goed, dankjeweeel! Liefs!
nooit verwacht met een rat op schoot te belanden en met een dak/thuisloze naast mij te zitten in de trein en te praten met hem. toch was het een ontzettend interessant gesprek en heb ik de bijzondere band tussen hem en zijn rat Sabrina geleerd.
Uit zijn woorden maak ik op dat hij geen makkelijk leven heeft gehad en ook niet snel zal krijgen. Toch is hij ontzettend dankbaar voor alleen even zijn hart luchten tegen mij als vreemde. Hij heeft wel minimaal 10 keer gezegd hoe fijn het is dat er eens een keer iemand niet gelijk wegloopt hem negeert of bedreigt met de politie te bellen als hij niet 10 stappen uit hun buurt blijft. Vond dat heel erg om te horen. Ben blij dat ik hem heb mogen ontmoeten en aanhoren, het was een bijzondere ervaring. och fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die naar vreemden luisteren en ook dat het niet altijd via een vrijwillige hulplijn als sensoor o.i.d. moet om even te kunnen praten. al snap ik ook dat het niet altijd een fijn iets is als je moe bent en even alleen rust nodig hebt dan is een klets natuurlijk niet zo prettig om naast je te hebben :p
Hahaha over een onverwachte wending en avontuur gesproken! Wat een geweldig verhaal, Esther!! Wat had ik daar graag naast gezeten, love it! Een prachtig voorbeeld van de kracht van aandacht. Hoeveel het alleen al voor iemand kan betekenen om gezien te worden, wauw! Maar wat je beschrijft laat tegelijk zien hoe schaars dat is. En dat best heel verdrietig.
En inderdaad fijn te lezen dat er meer mensen zijn die er voor open staan. Dat maakt de wereld een beetje mooier. Bij je laatste zin denk ik aan een uitspraak van Waylon Lewis: ‘If you’re down be good to yourself and listen. If you’re up, be good to others and share.’
Liefs!