De brief, de zelfgemaakte envelop en andere momentjes van aandacht komen samen en gaan uiteindelijk als compleet bundeltje aandacht naar de brievenbus

Post is zo’n belangrijk deel van mijn leven geworden dat ik er bijna non-stop mee bezig ben. Het is meer dan ‘gewoon een hobby’ geworden. Het is natuurlijk niet zo dat ik mijn dagen alleen maar vul met schrijven of het maken van enveloppen en kaartjes. Maar de aandachtige manier van kijken en bezig zijn, die ik van post heb geleerd, is wel een manier van leven geworden. Zo vertelde ik in Brief uit de oorlog hoe ik soms ‘brieven in gedachten’ schrijf.

Want ik heb vaak in gedachten al de woorden gezocht om iets met iemand te delen. Niet alleen het moment dat ik werkelijk achter mijn schrijftafel ga zitten, ben ik bezig met het schrijven van een brief. Dat doe ik ook tijdens wandelingen en andere dagelijkse handelingen, zonder pen en papier aan te raken.

Druk druk druk

De maatschappij waarin we leven vraagt om een bepaalde snelheid en veel mensen voelen zich daardoor gehaast en druk. Als ik over mijn liefde voor post vertel, reageren mensen vaak verbaasd. Ze vertellen vol enthousiasme verhalen over briefcontact uit hun kindertijd, maar zien vandaag de dag niet hoe ze daarvoor óók nog ruimte moeten maken. “Daar heb ik nu geen tijd meer voor.” Terwijl ik juist op drukke dagen heel bewust aan mijn schrijftafel ga zitten om mijn gedachten te ordenen of een envelopje te vouwen. Even onthaasten en weer terugkomen in het nu. Een Indiaas gezegde luidt: “Heb je geen tijd om te mediteren, mediteer dan twee keer zo lang.” Post is te vergelijken met meditatie! Ook Kim vertelt in een blogje hoe post een manier om te onthaasten is en deelde een fragment uit College Tour waarin John Cleese dat heel mooi weet uit te leggen.

Lees verder »