In het filmpje hierboven laat kindertherapeute Elise Verheul een Barbie zonder hoofd zien. Ze gebruikt het als een metafoor voor iets dat mensen veel doen: in de toekomst bezig zijn. Iets dat voor mij heel herkenbaar is. En jij? Voel jij je ook weleens als een Barbie zonder kop?
Barbie zonder kop
Toen het thema voor deze adventskalender ter sprake kwam, voelde ‘in je kracht staan’ nog als iets vaags en ongrijpbaars. Ik voelde dat ‘dit’ was waar ik het (bijna) afgelopen jaar aan had gewerkt en herkende de momenten waarop ik ‘het’ deed, of juist niet. Zo merkte ik dat als ik onthaast en dingen in mijn eigen tempo doe, ik in mijn kracht sta. En toen ik dit filmpje van Elise Verheul voorbij zag komen, wist ik: als een Barbie zonder kop doe ik ‘het’ zeker niet.
Contact vindt altijd plaats vanuit aanwezigheid in het hier en nu.
In ons blog over de zomer van 2017 kon je het al lezen: Sinds de start van de Postfabriek hebben we alledrie een heleboel meegemaakt en zijn we als mensen enorm gegroeid. Dat betekent ook dat we merken dat onze behoeften wat de Postfabriek betreft aan het veranderen zijn. We zijn aan het zoeken hoe we het jasje van de postfabriek kunnen vermaken zodat het ons weer lekker past.
Ik merkte dat het tijd werd voor verandering toen ik niet meer met een paar woorden kon vertellen wat de Postfabriek nou precies is. We zijn de Postfabriek ooit gestart omdat we onze liefde voor post graag wilden delen. Dat begon met tips over mooie producten en projecten. We lieten bijvoorbeeld zien hoe je zelf enveloppen en kaarten kan maken. En daarnaast schreven we over post-beleving. En hoe meer ik over die beleving schreef, hoe meer ik van post ben gaan houden. Ik ging steeds meer bijzondere kwaliteiten en eigenschappen zien. Post is zoveel meer dan een gevulde envelop die een postbode komt brengen. Niet alleen het middel zelf is zo bijzonder, maar ook het effect! Post is een groot aandeel in onze persoonlijke groei geweest. We kunnen het nu in plaats van hobby zelfs een lifestyle noemen. En dáár wil ik graag meer over schrijven. Met een brief kan je bijvoorbeeld ruimte maken om écht aandacht en contact te hebben en dat terwijl je meestal alleen bent als je het maakt! En door je beleving aan een ander te schrijven, leer je een heleboel over jezelf. Post gaat dieper dan je misschien op het eerste gezicht denkt. Waar zit dat in? En wat maakt nou dat een brief anders voelt anders dan een mailtje? Dát en meer ga ik uitzoeken en proberen te ‘pakken’ in deze blog-serie over de magie van post. In dit blog schrijf ik over fastfood, tijd maken, verheugen en vervulling. Lees je mee?
De brief, de zelfgemaakte envelop en andere momentjes van aandacht komen samen en gaan uiteindelijk als compleet bundeltje aandacht naar de brievenbus
Post is zo’n belangrijk deel van mijn leven geworden dat ik er bijna non-stop mee bezig ben. Het is meer dan ‘gewoon een hobby’ geworden. Het is natuurlijk niet zo dat ik mijn dagen alleen maar vul met schrijven of het maken van enveloppen en kaartjes. Maar de aandachtige manier van kijken en bezig zijn, die ik van post heb geleerd, is wel een manier van leven geworden. Zo vertelde ik in Brief uit de oorlog hoe ik soms ‘brieven in gedachten’ schrijf.
Want ik heb vaak in gedachten al de woorden gezocht om iets met iemand te delen. Niet alleen het moment dat ik werkelijk achter mijn schrijftafel ga zitten, ben ik bezig met het schrijven van een brief. Dat doe ik ook tijdens wandelingen en andere dagelijkse handelingen, zonder pen en papier aan te raken.
Druk druk druk
De maatschappij waarin we leven vraagt om een bepaalde snelheid en veel mensen voelen zich daardoor gehaast en druk. Als ik over mijn liefde voor post vertel, reageren mensen vaak verbaasd. Ze vertellen vol enthousiasme verhalen over briefcontact uit hun kindertijd, maar zien vandaag de dag niet hoe ze daarvoor óók nog ruimte moeten maken. “Daar heb ik nu geen tijd meer voor.” Terwijl ik juist op drukke dagen heel bewust aan mijn schrijftafel ga zitten om mijn gedachten te ordenen of een envelopje te vouwen. Even onthaasten en weer terugkomen in het nu. Een Indiaas gezegde luidt: “Heb je geen tijd om te mediteren, mediteer dan twee keer zo lang.” Post is te vergelijken met meditatie! Ook Kim vertelt in een blogje hoe post een manier om te onthaasten is en deelde een fragment uit College Tour waarin John Cleese dat heel mooi weet uit te leggen.
Brieven schrijven doe ik graag buiten de deur. Zo raak ik niet afgeleid door dingen in het huishouden of de kinderen die mijn aandacht vragen, maar heb ik even écht tijd voor mezelf. Een heerlijke kop koffie of thee erbij die iemand anders voor me zet, het is écht mijn rustmomentje. Laatst zat ik in de Zeeuwse Hemel in Zierikzee en raakte even in gesprek met één van de eigenaren. Ik vertelde dat ik een brief aan het schrijven was en ook over onze blog, waarop hij opmerkte dat dat best paradoxaal was.. Ambassadeurs voor het brievenschrijven door middel van een blog. Zo hebben we in interviews ook al eens de vraag gehad of we tegen het internet zijn.
Voor ons is er echter absoluut geen sprake van goed of slecht, het één óf het ander, voor ons gaan alle digitale mogelijkheden en het plezier dat we hebben in post hand in hand. Het internet kent vele voordelen: het overbrugt afstand, het gaat snel, je kunt vele mensen tegelijk bereiken en het is een schat aan informatie. Wij maken graag gebruik van al die voordelen, want we zouden jullie nooit allemaal persoonlijk per post kunnen bereiken. Alle digitale mogelijkheden van communicatie zien wij als een prachtige aanvulling op dat wat je via de post met elkaar kunt delen. We maken gretig gebruik van Facebook, Instagram, Snapchat en we hebben elkaar bijna dagelijks iets te melden op whatsapp. Voor alle dingen die we “even snel” kwijt willen, waar we direct een plaatje van willen delen, maar ook alle momenten dat we graag meegluren bij mensen van over de hele wereld, richten we ons tot social media en het internet. Maar het schrijven, het maken van post, dat is van een hele andere orde. Als we op zoek zijn naar een moment van rust, bezinning, ontspanning, onze gedachten of gevoelens op een rijtje willen krijgen, toe zijn aan een stukje reflectie, diepgang, een verhaal eruit laten waarvan we soms niet eens weten dat het in ons zit, écht iets willen delen, willen troosten, noem maar op.. Dan is daar pen en papier. De snelheid van het internet is een voordeel, maar kan ook een nadeel zijn. Soms lijkt het alsof je altijd haast hebt, alsof je altijd moet opschieten, alsof er altijd nóg iets te doen, te bekijken, te lezen etc. is. Met post kun je even écht onthaasten, de pen gaat niet sneller over het papier dan je hand hem kan sturen. Het dwingt je om de tijd te nemen, om de stilte op te zoeken. En juist in al die momenten van stilte, kan de creativiteit opbloeien. Onze beste ideeën ontstaan onder de douche, tijdens een wandeling, tijdens het vouwen van een stapel enveloppen. Ze ontstaan wanneer ons hoofd even uit mag rusten van al het denkwerk en de vele prikkels. Onze beste inzichten komen terwijl we aan het schrijven zijn, als we gedwongen zijn om even naar binnen te keren en na te gaan hoe we ons voelen.
John Cleese wist het heel mooi te vertellen in een filmpje dat ik tegenkwam op Facebook, maar helaas niet kan embedden om hier te delen. Het is hier te vinden, mocht je willen doorklikken. In College Tour heeft John Cleese hier echter ook over gesproken, dit fragment staat op youtube en kan ik hier daarom wel neerzetten:
Elke week maak ik nu heel bewust de tijd voor deze stilte in mijn hoofd. Ik zorg voor tijd alleen, voor tijd om te schrijven, voor tijd om met mijn handen bezig te zijn. Zo ga ik nu even in het zonnetje zitten met een kop koffie en een stapeltje papier om mijn vandaag geschreven brief in te pakken en wandel ik daarna in alle rust naar de brievenbus. En jij, wat ga jij nu doen?
