In het vakje van vandaag hoop ik iemand blij te maken met het boek waar ik zelf al weken van geniet: If You Find This Letter van Hannah Brencher.
In mijn tas leeft al een hele tijd het boek If You Find This Letter van Hannah Brencher. Staand in de metro naar mijn werk, lees ik vaak weer een paar bladzijdes. Het is het soort boek wat je op kan pakken en weer weg kan leggen, zonder dat je eruit bent. Op de bladzijdes onderstreepte ik passages, in de kantlijnen krabbelde ik notities en de bladzijdes zitten vol met ezelsoren van waar ik gebleven ben of iets later wil kunnen terugzoeken. Ik hou ervan als boeken een beetje met me mee leven.
In mijn derde blog over liefdesbrieven schreef ik al over het More Love Letters project van Hannah Brencher. In het boek If You Find This Letter beschrijft Hannah hoe zij haar missie vond in het leven.
Het boek is een memoir waarin Hannah schrijft over haar verhuizing naar New York om daar bij de UN te werken. Een droom die uit komt, maar waarbij Hannah zich in de realiteit volledig verloren voelt in de stad én in zichzelf. Ze raakt steeds somberder en gebruikt een uitlaatklep die ze via haar brieven schrijvende moeder met de paplepel ingegoten heeft gekregen: ze schrijft brieven aan vreemden op straat. Het doorbreekt haar gevoel van eenzaamheid en via het schrijven van de brieven, vindt Hannah langzaam maar zeker haar kracht terug.
