Ork ork ork, post maak je met een …. naaimachine! In het filmpje hierboven kan je zien hoe ik op een simpele manier een zakje met mijn naaimachine maak. Hiervoor heb ik een bladzijde uit een oud boek gescheurd, dubbel gevouwen en aan de onder- en zijkant dicht genaaid. Dit soort zelfgemaakte zakjes zaten ook in het prachtige pakket dat we van Brocantepost hebben gekregen. Daardoor werd ik geïnspireerd en ging aan de slag!

Mijn naaimachine

Deze naaimachine heb ik gekregen toen ik op de kunstacademie zat. Voor de eerste projecten die ik erop maakte, koos ik geen katoen of satijn. Ik stikte de eerste jaren papier, landbouwplastic en allerlei andere materialen aan elkaar, totdat ik ongeveer 2 jaar geleden naailessen begon te volgen. Pas vanaf dat moment begon ik deze machine te gebruiken waarvoor hij eigenlijk bedoeld is: stoffen! Dus ik weet niet zo goed of ik je wel mag uitnodigen om je mooie naaimachine te gebruiken voor het maken van post. Bij mij gaat het al ruim tien jaar goed, maar Ruchama kocht liever een goedkope naaimachine speciaal voor dit soort klusjes. Ze laat die machine zien in haar blogje over van tas tot post. Als je bang bent dat je goede naaimachine gaat haperen, kan je hiervoor inderdaad beter een goedkopere machine aanschaffen. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat je naaimachine kapot gaat door mijn blogje!

Hoe doe je dat?

Zelfs als je al jarenlang ervaring hebt op naai-gebied, is het goed om even te proberen hoe je machine reageert op papier. Papier scheurt snel en werkt minder makkelijk mee dan stof. Om te voorkomen dat je een mooi velletje papier verpest, kan je eerst wat steken uitproberen op een klein reststukje papier. Naast de verschillende steken, kan je ook de lengte van een steek aanpassen. Voor de meeste stoffen zet ik het wieltje rechts bovenaan mijn machine tussen de 2 en de 3 in, maar voor papier maak ik de steek een beetje groter. De naald maakt kleine gaatjes in je materiaal. Bij de meeste stoffen zie je daar nauwelijks iets van terug, maar bij papier werkt het als een prikpen. Ken je die techniek nog van de kleuterschool? Door kleine gaatjes dicht naast elkaar in het papier te prikken, kan je iets uitprikken. Maar dat is bij het maken van een zakje juist niet de bedoeling! Zorg er dus voor dat je machine de steken wat langer maakt, waardoor het papier minder snel scheurt.

Voor het filmpje dat je bovenaan dit blogje kan zien, heb ik een beetje vals gespeeld. Tijdens het monteren is de snelheid iets aangepast, waardoor het lijkt alsof ik in sneltreinvaart het zakje maak. In het echt gaat dit in een rustiger tempo. Want als je te snel werkt, ga je automatisch een beetje bijsturen. Door het bijsturen, kan het papier gaan scheuren. Laat de machine het werk doen! Je kan ervoor kiezen om het zakje in twee delen te naaien. In het filmpje laat ik zien hoe je, zonder scheef te gaan, de bocht om naait: ik zet de machine even stil, laat de naald in het hoekje in het papier zitten en zet het voetje omhoog. Het zakje kan je daardoor draaien, terwijl de naald het papier op z’n plek houdt. Als je papiertje weer goed ligt, zet je het voetje weer omlaag en kan je weer verder naaien!

Tip: Begin met naaien aan de gevouwen kant! Zo heb je minder kans op hobbels en krijg je een mooi, strak zakje!

Het zakje als envelop

De envelop die je op de foto hierboven kan zien, heb ik ook met mijn naaimachine gemaakt. Op dezelfde manier als je in het filmpje kan zien. Alleen heb ik hierbij ook een zigzag-steek gebruikt. Om het het zwart-witte papier wat vrolijker te maken, plakte ik er gekleurde ronde stickertjes op. En maakte ook een een rond adreslabel, ‘uitgeknipt’ met een cirkelpons. Omdat de envelop in een doorzichtig kaartzakje verpakt zit, is het hierbij niet nodig om de bovenkant van het zakje ook dicht te maken. Ik sluit het poststuk af met de plakrand van het doorzichtige zakje eromheen.

Tip: de adressen van mijn postvriendinnen heb ik in verschillende fonts uitgeprint. Erg handig op zelfgemaakte enveloppen die weinig ruimte hebben voor tekst, bijvoorbeeld door drukke prints. Deze lettertjes zijn kleiner dan handgeschreven woorden en blijven duidelijk.

Envelop met adreslabel

In het blogje over mijn postkamer kan je verschillende blikjes, dozen en potjes vol zelfgemaakte postspulletjes zien. Ik maak bijvoorbeeld graag een stapeltje envelopjes vooruit, zodat ik bij plotselinge drang om te schrijven ook een passend envelopje kan uitzoeken. Waar een roker een sigaret opsteekt tegen de stress, ga ik even envelopjes vouwen voor de ontspanning. Hiervoor gebruik ik graag verschillende enveloppenmallen. De mal van Postpapier enzo is favoriet! De enveloppen die je daarmee kan maken, hebben een brede vouw, waardoor er meer in je envelop past. Aan één van de zelfgemaakte envelopjes uit mijn voorraadje, maakte ik een adreslabel vast met behulp van mijn naaimachine.

Als je met stof werkt, gebruik je spelden om de verschillende onderdelen bij elkaar te houden. Maar omdat spelden kleine gaatjes maken, is bij papier lijm mooier. Als je het strookje eerst vastmaakt met een klein beetje lijm, verschuift het niet tijdens het naaien. Wel eerst even goed laten drogen zodat je geen lijm in je machine krijgt!

Bij deze zakjes zitten de stroken alleen aan de flap van de envelop genaaid. Zo kan je de envelop openen zonder die te beschadigen. Maar je kan de envelop ook dicht stikken en zo je brief ‘verzegelen’. Ik verpak deze poststukken wel altijd in een doorzichtig kaartzakje om ze te beschermen. Losse onderdelen kunnen gemakkelijk kapot gaan tijdens de reis naar de ontvanger.

Heb je de smaak te pakken en wil je meer blogjes lezen over post maken met een naaimachine? Ruchama heeft ook leuke inspiratie-tips:

• Van tas tot post
• Van tafelzeil tot post
• 3 x anders – Ruchama
• Typemachine inpakpapier

Heel veel postmaak-plezier!

Liefs,

Nienke