Tags
De VPRO heeft in mijn leven altijd een grote rol gespeeld. Zo keek ik elke zondag naar Villa Achterwerk met mijn vader samen en ben ik zelfs een keer zelf op televisie geweest bij Villa Achterwerk. Samen met een groepje klasgenootjes mocht ik komen vertellen over onze ‘hulpclub’, een club die we hadden opgericht om andere kinderen te helpen. Iedereen mocht problemen bij ons neerleggen en dan zouden wij met een oplossing komen. Op televisie riepen we alle kijkers op om ons te schrijven via de VPRO. Helaas kregen we geen enkele brief en geen enkele vraag. Zo bleef ons clubhuis en de kwartjes subsidie die we van de gemeente hadden gekregen onbenut en kwam ons clubblad slechts één keer uit. Ons lukte het dus niet om kinderen brieven te laten schrijven naar ons, maar gelukkig lukte dat de VPRO zelf wél voor de rubriek “Achterwerk” op de achterkant van de VPRO-gids.
Helaas waren mijn ouders vroeger lid van de VARA-gids en niet van de VPRO. Ik had veel liever die laatste gids en dat eigenlijk puur vanwege “Achterwerk”, waar kinderen brieven naar konden insturen. Als ik in de supermarkt of bij een vriendinnetje thuis de VPRO-gids tegenkwam, las ik altijd de achterkant. Deze rubriek bestaat inmiddels alweer 38 jaar en is daardoor al in meerdere generaties aanwezig geweest. Er is zelfs een boek verschenen: Ik moest dit even kwijt – 15 jaar brieven aan VPRO’s Achterwerk (inmiddels alleen nog tweedehands te krijgen).
Helaas heeft de digitalisatie ook deze mooie rubriek ingehaald: er komen niet voldoende brieven meer binnen om elke week een mooie rubriek mee te vullen. Waarschijnlijk zoekt de generatie kinderen van nu hun heil niet meer in het schrijven van brieven, maar op fora, facebook en andere middelen via internet. Wij als brievenschrijvers vinden dat natuurlijk ontzettend jammer, want de charme van een ingestuurde brief terug te lezen op de achterkant van een tv-gids die door vele generaties gelezen wordt: dat is toch onvervangbaar? Helaas is de knoop al doorgehakt, de rubriek zoals deze nu bestaat stopt.
Wel doet de VPRO een oproep aan alle lezers: héb je een goed idee om de rubriek ook in de toekomst een mooie invulling te geven die past bij deze tijd, stuur je idee dan in! Lees het artikel op de VPRO site zelf en stuur hen jouw idee per mail (of gewoon lekker eigenwijs per post!): achterwerk vpro gids luidt noodklok. Onze creatieve lezers moeten toch vást wel met een goed idee kunnen komen waarin post ook nog een rol mag blijven spelen in de invulling van deze mooie rubriek!?
Liefs,
Kim
EDIT: Uit een enthousiaste reactie van Elja Looijestijn van de redactie van Achterwerk heb ik begrepen dat het doek nog NIET definitief gevallen is voor de rubriek! Met alle brieven die binnen komen in reactie op het luiden van de noodklok en de ideeën die per mail worden ingebracht, wordt nog geprobeerd om de rubriek in stand te houden. Kortom: een brief insturen heeft nog altijd zin! Voor de volledigheid het adres:
VPRO
Elja Looijestijn
Postbus 11
1200 JC Hilversum
Helma said:
Wat goed dat je hier aandacht voor vraagt, ik weet nog wel hoe supertrots wij op jullie hulpclub waren en hoe jullie een prachtig pleidooi hielden op TV en hoe graag we samen keken (ik keek ook mee hoor!) naar Villa Achterwerk. Als tientjeslid van de VPRO, kregen we inderdaad de tv-gids maar een keer per kwartaal, zodat we de brievenrubriek niet konden lezen, wat wel erg jammer was. Ik wist niet dat er een boek is uitgegeven ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan. Hopelijk komt er iemand met een creatief idee om de rubriek levend te houden, ik ga zelf ook over nadenken
postfabriek said:
Ik wist ook niet over het boek! Is wel een leuke om eens op de kop te tikken in de kringloop bijvoorbeeld. En wie weet dat alle aandacht voor de rubriek mensen opnieuw inspireert om toch weer brieven in te gaan sturen. Leuk, dat jij het ook allemaal nog weet mam 🙂
Marieke Merlijn said:
Goedemorgen,
Ik heb ooit een berichtje geschreven welke is gepubliceerd is in de rubriek ‘Achterwerk’ van de VPRO gids….ik was toen een jaar of 8 als ik mij goed herinner, dus zo’n 38 jaar geleden inmiddels….
Het lijkt me leuk om het nog eens terug te kunnen lezen.
Mij vraag destijds was “Waarom maken ze de kranten toch niet wat kleiner”?
Ik ben benieuwd of iemand mij het stukje nog kan laten zien.
Mvg Marieke Merlijn.