Tags

, , , , , ,

De Postfabriek in Tubantia, zaterdag 19 september 2015.

De Postfabriek in Tubantia op zaterdag 19 september 2015. Wil je het artikel graag lezen? Als je op deze foto klikt, zie je een grotere versie van het artikel waarbij je ook kan inzoomen.

Afgelopen woensdag werd ik benaderd door Britt van Uem. Zij is freelance journalist en schrijft onder andere voor Tubantia en Hart van Hengelo. Ze wilde mij graag interviewen over de Postfabriek en stond twee dagen later al bij mij in mijn postkamer, samen met fotograaf Frans Nikkels. Helaas wonen Kim en Ruchama niet in de buurt en konden zij binnen zo korte tijd niet naar Hengelo komen, daarom zie je alleen mij (Nienke) op de foto. Meteen de volgende dag, op zaterdag, was het artikel al te bewonderen in De Twentsche Courant Tubantia. Deze krant maakt voor zeven verschillende regio’s een aparte editie. De voorpagina’s van het regionieuws verschillen daardoor. Dit stuk is verschenen in de editie voor de inwoners van gemeente Hengelo.

We waarderen het alle drie enorm dat er zoveel aandacht is voor de Postfabriek en onze liefde voor post! We voelen ons vereerd dat we binnen korte tijd in de nieuwe uitgave van Maak Magazine staan én dat er al voor de tweede keer een artikel in Tubantia is geplaatst. Mensen uit Hengelo en omstreken kunnen ons komende week óók nog vinden in Hart van Hengelo! Dit is een huis-aan-huiskrant die gratis in Hengelo, Borne, Ambt Delden, Bentelo, Oldenzaal en Deurningen wordt verspreid. En voor alle andere nieuwsgierigen; natuurlijk schrijven we daar nog een blog over! Wil je ons allereerste artikel in Tubantia teruglezen? Dat kan je terugvinden onder het tabblad in de media.

Het interview

Fotograaf Frans Nikkels bij mij in mijn postkamer

Fotograaf Frans Nikkels let goed op de lichtinval in mijn postkamer.

Fotograaf Frans Nikkels maakt een foto voor bij het artikel in Tubantia

Frans Nikkels maakte de foto’s bij het artikel in Tubantia.

Vrijdagmiddag om half twee ging de bel bij mij thuis. Fotograaf Franks Nikkels stond als eerste voor de deur. We bekeken samen het eerste artikel over de Postfabriek in Tubantia toen Britt van Uem iets later ook binnenkwam. Het interview was een mooi moment om even stil te staan bij wat er allemaal in die twee jaar is gebeurd. Niet alleen het aantal poststukken en mijn verzameling typemachines groeide, maar ook onze vriendschap en de Postfabriek zelf. De Postfabriek begon bij onze eigen vriendschap op papier, al bijna acht jaar geleden. Deze vorm van contact voelde zo bijzonder dat we graag anderen wilden inspireren om het zelf ook te beleven. Eerst door er in onze eigen omgeving enthousiast over te vertellen en foto’s te plaatsen op verschillende sociale media. Maar twee jaar geleden volgden we ons hart en wilden we onze liefde voor brieven, kaarten en andere gestuurde woorden op grotere schaal delen en zo ontstond ons blog. Het voelt heel bijzonder om te zien dat er vanaf het begin al zoveel trouwe lezers ons volgen en hoe dit aantal blijft groeien. Wat fijn dat er steeds meer mensen zijn waarmee we onze postgekte kunnen delen!

Nienke van de Postfabriek in gesprek over typemachines met fotograaf Frans Nikkels terwijl Britt van Uem alvast aantekeningen maakt.

De liefde voor typemachines kon ik met de fotograaf delen, terwijl Britt van Uem alvast aantekeningen maakt.

Na een paar foto’s en een leuk gesprek over typemachines ging de fotograaf weer naar huis en gingen Britt en ik aan mijn bureau zitten. Ruim een uur hebben we gepraat over brieven, kaarten, enveloppen, postzegels, vriendschap op papier, de kracht van post én over de Postfabriek. Voor een foto poseren vind ik spannend, maar als ik eenmaal begin te praten over post vergeet ik de tijd helemaal. Het is wel duidelijk: post is voor ons geen hobby meer, maar een belangrijk onderdeel van ons leven. Post is niet alleen een stukje papier dat een postbode komt bezorgen, maar post is voor ons een verzamelnaam geworden voor een bundeltje aandacht. En dat kan je op heel veel verschillende manier maken, geven en ontvangen. Post een virus dat zich juist wél zou moeten verspreiden. Ik geloof dat ik vrijdag de journaliste al heb aangestoken. Zij vroeg me aan het eind van het interview of ze niet een paar kaarten uit mijn kaartmolen mocht kopen. Rond drie uur ging ze niet alleen naar huis met een verhaal, maar ze nam ook een stapeltje kaarten, doorzichtige zakjes en een bijzonder theezakje mee.

We zaten tot zaterdagmorgen in spanning, want wat komt er uiteindelijk in de krant? Hoe is de foto geworden? En wat wordt er over ons geschreven? Maar we zijn ontzettend trots op het eindresultaat! Wat een enthousiast en positief artikel heeft Britt ervan gemaakt. Graag willen we iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt hiervoor hartelijk bedanken. Het werd opnieuw een ode aan de brief!

Lieve groetjes,

Nienke

Edit: Naar aanleiding van dit interview werd er ook een artikel over de Postfabriek in Hart van Hengelo geplaatst.