Op 1 augustus kreeg ik een nieuwe post-oproep van Zusterhood. Het thema voor deze ronde is Luchtkasteel. Ik werd opnieuw uitgedaagd om vanuit eigen inzicht, smaak en discipline een kunstbrief te maken. In de envelop mag alles wat bij het thema past en er werden opdrachten ter inspiratie gegeven:

1. Hoe bouw je een luchtkasteel?
2. Lijst van kamers in luchtkasteel
3. Uitnodiging voor feest/evenement in luchtkasteel

Luchtkasteel

De hele maand augustus ben ik met mijn luchtkasteel bezig geweest. Het groeide en groeide. En toen er aan het einde van de maand een kunstbrief van zuster Julie bij mij op de deurmat viel, ontdekte ik haar compleet andere kasteel. En dat is nou één van de dingen die ik zo geweldig vind aan briefwisselingen. Verhalen over belevenissen en belevingen zijn deurtjes naar een andere wereld waar je via de brieven zo in kan stappen.

Belevingswereld

In het tweede deel van mijn blogjesreeks over schrijven noemde ik het prentenboek Max en de Maximonsters. Het verhaal gaat over jongetje in een wolfspak. Hij haalt allerlei kattenkwaad uit en wordt daarom door zijn moeder zonder eten naar bed gestuurd.

Diezelfde avond groeide er een bos in de kamer van Max. Het groeide en groeide tot de bladeren van de zoldering hingen en de muren de wereld werden en de zee kwam aanrollen met een eigen boot voor Max en hij wegzeilde door nacht en dag. Week uit, week in, bijna een jaar lang tot waar de Maximonsters wonen.

Als ik over mijn belevingswereld schrijf, denk ik vaak aan Max en hoe er al schrijvend een heel bos in je kamertje kan groeien. Tijdens deze postronde ontstonden er echter geen bossen, maar hele luchtkastelen!

Postkamer

To send a letter is a good way to go somewhere without moving anything but your heart

Het schrijven van brieven is voor mij als een ontmoeting in één van de kamers van mijn luchtkasteel. Als ik een brief schrijf of lees, voelt iemand heel dichtbij. Zelfs als ze in werkelijkheid kílometers bij me vandaan zijn. Via brieven gaat mijn hart ergens naartoe zonder werkelijk op reis te gaan. Phyllis Theroux brengt dat gevoel zo mooi onder woorden in het citaat hierboven. Brieven voelen als een ruimte waar je samen aan bouwt en waar je samen kan zijn ondanks afstand en tijd.

Jouw luchtkasteel

Ik vind het steeds weer zo’n geweldige ervaring om aan de hand van een thema naar de wereld om me heen te kijken. Ook dit thema werd onderdeel van mijn dagelijkse bezigheden. Ik keek met post-ogen naar materiaal en zag overal bouwstenen voor mijn luchtkasteel. En het werd automatisch onderwerp van gesprek. Ik gebruikte het luchtkasteel om gevoelens grijpbaar te maken en te delen. Het gaf me inzicht en inspiratie!

Daarom vertel ik in dit Zusterhood-blog niet over mijn poststuk voor deze ronde. In plaats daarvan wil ik je graag uitdagen om je eigen luchtkasteel te bouwen. Dat kan zo groot of klein zijn als je wil. Fantaseer erover, schrijf erover, maak het tastbaar, laat het groeien! Vind je het leuk om de uitkomst daarvan te delen? We zien jullie luchtkastelen graag onder #postfabriek.

Lieve groetjes,

Nienke