Uit ervaring weet ik dat sommige dingen gewoon tijd nodig hebben. Als er moeilijke dingen op mijn pad komen die ik niet kan veranderen, probeer ik een manier te vinden om die een plekje te geven. Soms helpt het om praktische manieren te vinden om iets draagbaar te maken of om erover te praten of te schrijven. Maar in sommige gevallen lukt ook dat niet. En dán vouw ik graag enveloppen.

Als ik aan iemand probeer uit te leggen wat enveloppen vouwen met me doet, vergelijk ik het vaak met roken. Misschien herken je het beeld wel van gestresste mensen die de ene na de andere sigaret opsteken en de bijbehorende overvolle asbakken. De handeling vraagt om niet al te veel denkwerk en brengt toch wat afleiding. Het helpt de roker om tijd te overbruggen en de stofjes in de sigaret geven een prettig gevoel. In plaats van een sigaret op te steken, pak ik een stapeltje tijdschriften, mijn enveloppenmallen, een potlood en een schaar.

Verwerken door maken

Ken je dat verdoofde gevoel na een klap of val? Een intens gesprek of vervelend nieuws kan datzelfde gevoel geven. En als je niet direct iets aan de impact van die informatie kan doen, zit er niets anders op dan af te wachten. Ook een wond heeft tijd nodig om te helen. Dat is niet iets dat je actief doet. Maar het helpt wel om even extra lief voor jezelf te zijn. Zoals je niet moet blijven rondlopen met een gekneusde voet, is het ook goed om het even wat rustiger aan te doen als je iets te verwerken hebt.

Ik heb ruim een week geleden ook een moeilijk gesprek gehad. Als je de Postfabriek langer volgt, weet je misschien wel dat mijn partner ziek is. En die ziekte is een heel proces. Het staat niet stil. We zitten nu opnieuw in een fase waarbij we keuzes moeten maken en ons opnieuw moeten aanpassen. De informatie die we kregen, voelde voor mij opnieuw als een klap in mijn gezicht. En hoe vervelend het ook voelt, weet ik uit ervaring dat het uiteindelijk zakt. Die klap in mijn gezicht, herken ik. Ik kan niet om de pijn heen en laat het er gewoon zijn. Piekeren helpt me niet verder, maar ervan wegrennen ook niet. Dus ik zoek een activiteit die niet te veel denkwerk van me vraagt, want mijn hoofd is druk met verwerken. En dan vind ik het zo fijn om met mijn handen bezig te zijn! En tegelijk mooie dingen te zien ontstaan. Om even terug te komen bij de vergelijking met het roken: ik hou er geen volle asbak aan over, maar een stapel papieren moois! En die stofjes die een roker van een sigaret krijgt, haal ik uit mezelf. Het bezig zijn voelt als meditatie en geeft me rust. Het eindresultaat geeft me geluksstofjes, want zo’n stapel envelopjes maakt me blij.

Enveloppen vouwen

Als ik zo’n klap te verwerken heb, voel ik dat mijn hoofd vooral daar mee bezig is. Dingen waar ik te veel bij na moet denken, lukken daardoor niet. En dat zorgt voor frustratie in plaats van rust. Daarom werk ik op deze momenten het liefst met een enveloppenmal. Ik hoef niet te bedenken hoe de envelop eruit moet zien, maar alleen het potlood langs de mal te begeleiden. De herhalende bewegingen voelen bijna als meditatie. En als ik na een tijdje een stapeltje enveloppen zie, maakt dat mijn verwerking ook tastbaar. Dit geeft een ander gevoel dan een tijd alleen voor me uit staren.

Postzegels weken

Bij het vouwen van de enveloppen dacht ik ineens terug aan de zakjes met postzegels die ik bij verschillende kringloopwinkels had gekocht. De postzegels zaten nog vast aan stukjes envelop of kaart en kon ze daarom nog niet gebruiken. Tot nu toe had ik steeds het geduld niet om ze te weken, maar ook dit bleek een heerlijk meditatief klusje. Heb de wasbak gevuld met lauwwarm water en er een handvol postzegels ingegooid.

In het water lost het gomlaagje op en laten de zegels los. Daardoor kan je ze gemakkelijk van de ondergrond vegen of drijven ze al los in het water. De losse zegels heb ik op een theedoek laten drogen en omdat ik ze gebruik voor poststukken of voor collages, bewaar ik ze daarna gewoon in een blik. Je kan ze ook nog even pletten in of onder een dik boek om ze weer mooi plat en glad te krijgen.

Sigarenbandjes

Op zoek naar de postzegels, kwam ik ook sigarenbandjes tegen. Ik hou van het werken met oude materialen. Ik combineer ze met nieuw materiaal en geef ze een nieuwe functie. Heel inspirerend!

Ik verwerk de sigarenbandjes bijvoorbeeld in de flap van een envelop. Met een potlood teken ik af waar het gleufje moet komen en met behulp van een mesje maak ik een sneetje dat net iets breder is dan het bandje zelf. Daar schuif ik de uiteinden van het bandje in.

Of ik gebruik een sigarenbandje als sluitzegel en plak de flap van de envelop ermee dicht.

Tip: De postzegels en sigarenbandjes die ik gebruik, vond ik in verschillende kringloopwinkels. Ik maak graag post van de materialen die ik krijg of vind. Maar als je daar niet op wilt wachten, kan je ze ook via Marktplaats kopen. Heb daar ook even rondgesnuffeld en kwam er prachtige exemplaren tegen. Soms zelfs al op thema gesorteerd!

Inspiratie

Alle gevouwen enveloppen en geweekte postzegels kan ik op een ander moment weer gebruiken. Op het korte filmpje hierboven kan je zien hoe ik alle losse onderdelen samenbreng op mijn bureau.

Ik vouw enveloppen om simpel even met mijn handen bezig te zijn. Een voordeel hiervan is dat ik op andere momenten veel uit kan proberen. Zo heb ik allerlei kringloopvondsten toegepast. Hieronder zie je een aantal voorbeelden.

Op deze envelop heb ik een speelkaart bevestigd.

De tabbladen in Flow Magazine zijn van steviger papier dan de andere bladzijdes. Ik gebruik ze graag voor uitklapbare enveloppen. Op de foto hieronder zie je de voorkant van de envelop. De vis knipte ik uit een oud boek.

In de flap aan de achterkant van de envelop bevestigde ik ook een sigarenbandje.

De uiteinden van het sigarenbandje aan de binnenkant van de envelop heb ik weggewerkt met kleine ronde stickertjes. Dezelfde stickertjes plakte ik op de voorkant van de envelop.

In de collage op de achterkant van de envelop zit ook een sigarenbandje verwerkt.

Zo ben ik met allerlei enveloppen tegelijk bezig. En ik voeg er steeds weer iets nieuws aan toe. Het is heerlijk om daar op dit moment mee bezig te zijn. En als ik straks weer ruimte voel om te schrijven, liggen er allerlei enveloppen om mijn brieven in te versturen! En dat vind ik nou zo fijn aan post! De tijd en aandacht die je eraan besteed, kan ik bundelen en uiteindelijk als één geheel naar de ontvanger sturen.

Helpt post jou ook door moeilijke tijden? En op welke manier steunt het jou?

Lieve groetjes,

Nienke