Hoe schrijf je een brief? Met pen en papier. Of op de type machine. Of desnoods op de computer, als voorgaande manieren om wat voor reden dan ook geen optie zijn. Maar voor mensen die nooit een brief schrijven of hebben geschreven, kan zo’n leeg vel best een drempel zijn. Zo kregen we het verzoek of we eens een logje wilden schrijven over het schrijven van een brief. Hoe pak je dat nu eigenlijk aan en wat zijn handige tips om te beginnen brieven te schrijven? Daarom zullen we in een aantal logies onze ideeën en tips over brieven schrijven met jullie delen. Vandaag deel 1 waarin ik vertel hoe ik het aan pak als ik iemand een allereerste brief schrijf.

De allereerste brief
Als je iemand nog nooit een brief hebt geschreven of elkaar zelfs helemaal niet kent, vind ik de eerste brief best lastig. Ik heb nog geen brief om op te reageren, maar een hele brief alleen maar over mezelf schrijven voelt best raar en onbeleefd. Een eerste brief hoeft om die reden vooral niet al te lang te zijn! Als ik de ander nog helemaal niet ken, gebruik ik de eerste brief om mezelf voor te stellen. Ik vertel wie ik ben, wat ik doe en hoe mijn leven eruit ziet. Mijn tip: wees vooral niet al te algemeen, maar vertel dingen over jezelf die ook echt iets vertellen over wie je bent. Ik zou alleen dit kunnen schrijven over mezelf:

Dan som ik vooral feitjes op, waardoor je alsnog maar weinig over mij weet. Dezelfde feitjes wat uitgebreider vertellen, geeft al een veel duidelijker beeld.

Door over elk feitje dat je vertelt ook iets te vertellen over jouw beleving van dat feitje, geef je de ander kans om in de brief die hij of zij terugschrijft hierop aan te haken. Misschien herkent de ander wel heel erg dat het leven alleen maar leuker wordt naarmate je ouder wordt, bijvoorbeeld. Ik merk dat als de briefuitwisseling met iemand vooral uit feitjes bestaat, ik sneller uitgepraat raak en het gevoel heb de ander nooit echt te leren kennen.

Is mijn eerste brief aan iemand die ik al ken, maar waar ik tot nog toe niet mee schreef pas ik eigenlijk dezelfde tactiek toe, maar dan rondom de dagelijkse dingen.  Ik zou bijvoorbeeld dit kunnen schrijven:

Maar ik kan het ook zo opschrijven:

Het geeft de ander een stuk meer informatie, waar diegene ook weer op in kan haken. Het opent voor jezelf ook weer onderwerpen om de ander naar te vragen, zodat je elkaar echt beter kunt leren kennen. Het zijn vaak juist de kleine feitjes, gevoelens en gedachtes die je echt vertellen wie iemand is.

Naast schrijven over mezelf, stel ik de ander natuurlijk ook vragen. Probeer ook in die vragen wat verder te denken dan “Wat is je favoriete kleur” en “Heb je huisdieren?” Stel open vragen waar een ander een wat uitgebreider antwoord op kan geven, zoals “Welke kleur past het meest bij jou en waarom?” en “Hou je van dieren, heb je zelf ook huisdieren en wat is je band met hen?” Zo kom je sneller meer te weten over iemand. Wat je ook kunt gebruiken is een mailtag. Je stuurt dan met jouw brief of post een kaartje mee waar je een aantal onderwerpen of vragen op stelt, waar de ander jou over terug kan schrijven. Zelf heb ik wel eens mailtags gebruikt, vooral voor de eerste brieven. Na een paar brieven stop ik daar echter weer mee, omdat de vragen en onderwerpen dan op natuurlijke wijze in de brief terecht komen en ik dat ook een prettigere manier van schrijven vind.

In een eerste brief is het ook erg belangrijk te vertellen wat je van een schrijfcontact verwacht, want dat kan best verschillen. Ik hou van lange, uitgebreide, gedetailleerde brieven. Af en toe een kort briefje vind ik leuk, maar dan schrijf ik minder vaak en zelf ook minder uitgebreid. Ik geniet er vooral van als je samen de diepte in kunt gaan. Dat ík dat fijn vind, betekent echter niet dat iedereen daar van moet houden. Als jij dus meer van korte, beknopte brieven houdt dan is daar helemaal niks mis mee. Het is dan echter wel zo fijn als de ander dezelfde “smaak” heeft in het schrijven, zo voorkom je teleurstellingen. En voel je toch geen klik of heb je toch minder tijd om te schrijven dan je dacht? Wees dan zo beleefd dat de ander te laten weten, maar stop niet ineens met schrijven.

Tot slot: als ik creatieve post uit ga wisselen met iemand, vertel ik in een eerste brief ook altijd waar ik van hou en waar ik juist een hekel aan heb. Ik vertel bijv. wat mijn favoriete dier is, van welke kleuren ik hou en wat voor stijl mij aanspreekt. Op die manier kan de ander met het maken van de post vast rekening houden met wat ik mooi vind.

Laat je in elk geval vooral niet tegen houden door zo’n leeg vel. Begin gewoon en wees niet te streng voor jezelf. Als je gaat schrijven en daar even de rust en de tijd voor neemt, komt er vanzelf een verhaal op papier te staan. Als je in dat verhaal open en aandachtig bent, is het voor de ander altijd fijn om te lezen is mijn ervaring. In volgende blogjes zullen we nog meer brieven-schrijf-tips op een rijtje zetten!

Veel schrijfplezier!

Liefs,
Kim