Tags

, ,

Een liefdesbrief laat je geliefd voelenNa een dag lang druk bezig zijn met allerlei klusjes, van boodschappen tot luiers verschonen, kleppert tegen het einde van de dag ineens de brievenbus. Op de deurmat landt een enveloppe gemaakt van handgeschept papier, dichtgeknoopt met een strikje. Ik herken het handschrift niet en gedreven door mijn nieuwsgierigheid maak ik de enveloppe direct open. Het is een brief van een dierbaar iemand die ik een paar dagen eerder heb gezien toen onze gezinnen met elkaar een boswandeling maakten. Staand bij het gasfornuis, want het is eigenlijk tijd om te gaan koken, lees ik direct de brief. In de brief wordt beschreven wat ik voor diegene beteken, wat ze voelt als ze tijd met mij doorbrengt en wat ik in haar raak. Het is toevalligerwijs de vierde brief die ik die week ontvang die iemand recht vanuit het hart voor mij heeft geschreven, waarbij ik me bij het lezen ervan geraakt, ontroerd en vooral ook gezíen voel. Gezien in wie ik ben, wat ik doe en de liefde die ik de ander geef. In die week realiseer ik me dat het begrip ‘liefdesbrief’ veel breder is dan alleen de brief met liefdesverklaring. Dat een brief die is geschreven vanuit welke vorm van liefde dan ook een liefdesbrief genoemd kan worden. Ik voelde me in elk geval innig geliefd, die week.

A real love letter is made of insight, understanding, and compassion. Otherwise it’s not a love letter. A true love letter can produce a transformation in the other person, and therefore in the world. But before it produces a transformation in the other person, it has to produce a transformation within us. Some letters may take the whole of our lifetime to write.

Bovenstaande quote van Thich Nhat Hanh beschrijft waarom ik niet alleen de brieven van een erkende of anonieme geliefde als liefdesbrieven ervaar. Uiteindelijk is liefde een veel breder begrip dan alleen de romantische liefde. Niet alleen in het ontvangen maar ook in het schrijven van liefdesbrieven vind ik veel kracht. Zo merk ik bijvoorbeeld als ik iemand ga schrijven bij het teruglezen heel snel welke stukken helemaal oprecht zijn en in welke stukken ik schrijf met een verborgen agenda zoals indruk willen maken, of iemand willen overtuigen van mijn gelijk of iemand iets willen leren. Als ik zulke stukken teruglees begin ik de brief altijd opnieuw, waarbij ik dit keer probeer om echt niets voor elkaar te krijgen maar alleen op te schrijven wat er in mij leeft als ik aan die persoon denk. Het maakt elke brief ook zo uniek doordat aan wie ik schrijf ook beslist wáár ik over schrijf en wie die persoon voor mij is heeft daar invloed op.

In de brieven die ik ontvangen heb stonden vele prachtige, persoonlijke stukken die voor mij te intiem voelden om te delen met de rest van de wereld. Ik heb echter wel twee stukjes uit twee verschillende brieven gekozen die mij raakten doordat de ander vertelde wat mijn post met diegene deed en die stukjes deel ik, met toestemming van de schrijvers, graag met jullie.

M.S. schrijft een kort stukje over het gevoel wat mijn brief in hem losmaakte en schrijft even later ook dat het lezen en schrijven van de brieven hem meer laat voelen dat hij ook echt lééft. Een gevoel wat ik heel erg herken. Zijn stukje raakte mij doordat het zo omschrijft hoe ik een brief zelf vaak ontvang en het dus heel herkenbaar was.

Michel schrijft wat mijn brief in hem losmaakteM.K. had ik een eerste brief geschreven, terwijl ik hem nog nooit had ontmoet. Het was heel spannend om een vreemde zo te schrijven en daarbij de keuze te maken me bloot te geven. Ik had hem verteld dat een blogpost schrijven voor mij voelt als in mijn nakie rondlopen in de sauna, dat een brief aan een bekende schrijven voelt als het voeren van een intiem gesprek terwijl je samen ‘naakt’ bent, maar hoe het schrijven van een onbekende recht vanuit mijn hart voelde alsof ik voor een vreemde stond en zo mijn kleren uittrok, terwijl diegene alles nog aan hield. Ik had mijn brief verstuurd in een oud sigarenkistje en mooi ingepakt. In zijn brief aan mij omschreef M. tot in detail mijn post, waarbij hij werkelijk élk stukje van mijn post had opgemerkt. Ik herinner me dat ik tranen in mijn ogen kreeg toen ik dat las, omdat ik me ontzettend gezien én begrepen voelde in wat ik had willen doen. Een klein fragment uit zijn brief:

M. vertelt over het ontvangen van mijn postHet mooiste aan die mooie woorden op papier vind ik dan dat ik ze keer op keer op keer kan teruglezen. Als ik het zelf even kwijt ben, als ik zelf gevangen wordt door onzekerheid, of als ik even vergeet waar ik bepaalde dingen voor doe, pak ik die brieven erbij en lees ze opnieuw om me opnieuw te laten raken. Inmiddels is de liefdesbrief ook één van mijn favoriete brieven om te schrijven, omdat ik er zoveel vrijheid in voel om kanten van mezelf te laten spreken die er in het gesproken woord nooit uit komen. Als ik praat raak ik afgeleid door de snelheid, door de zijtakken, door de reacties van de ander. Als ik schrijf is er de rust om mijn woorden zorgvuldig te kiezen of juist vrij te laten stromen, waarbij ik wél de moeite neem om elke zin echt helemaal af te schrijven en mezelf zelden onderbreek.

Wat is een liefdesbrief voor jou? Schrijf of ontvang je nog wel eens brieven die in die categorie vallen? Wat was het mooiste wat iemand jou ooit schreef? Ik lees je verhaal ontzettend graag en als het te persoonlijk is voor een openbare reactie op deze blog, dan heel graag per mail op postfabriek@gmail.com. Ik reageer altijd <3

Duizendliefs,
Kim