Aanelkaar, een briefwisseling gebundeld in een boek
Remco Campert en Kees van Kooten kennen elkaar al vijfenvijftig jaar. Al die tijd hebben zij heel veel samen opgetrokken. Ook stuurden zij honderden brieven, ansichtkaarten en plakwerkjes over en weer, maar nooit eerder voerden zij een serieuze correspondentie. Totdat Campert een brief schrijft naar Van Kooten en een voorstel doet.
Aan elkaar
Bijna een jaar geleden kondigt Remco Campert aan dat hij stopt met schrijven. Dat stond in verschillende kranten. Maar kort voor die aankondiging schrijft hij ook een brief naar Van Kooten en doet een voorstel.
Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven. We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Ik bedoel, we hoeven niet in te haken op iets wat de vorige schrijver schreef, al kan dat wel, als het bij ons een reactie oproept. We laten onze fantasie de vrije loop. Wel moet er de noodzaak van het schrijven in zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven hebben. Voel je er iets voor? Beschouw dan het door mij geschrevene als begin. En antwoord me snel.
En dit wordt het begin van een prachtige briefwisseling. De brieven die de twee vrienden elkaar in het afgelopen jaar schreven, zijn gebundeld in het boek Aanelkaar.
Ken je dat? Is er iets dat jou een heel goed gevoel geeft en gun je dat ook een ander? Dat je iets ontdekt of doet dat je graag zou willen delen? Dát willen Ruchama, Kim en ik ieder op onze eigen manier doen. In de komende blogjes geven we daarom alledrie iets persoonlijks weg. Iets waarvan ons hart sneller gaat kloppen en waarvan we denken te weten dat het bij één van jullie hetzelfde zal doen…
Een nieuwe wereld scheppen, ansichtkaart voor ansichtkaart? Everything is connected van Keri Smith bevat 50 ansichtkaarten die je uitdagen om jezelf en je omgeving wakker te schudden. Wat gebeurt er als we onze eigen realiteit kunnen creëren door onze dagelijkse dingen anders aan te pakken?
Everything is connected
Laat berichten voor vreemden achter op openbare plekken, stuur een kaart naar een oud-leraar, start een kettingbrief, schrijf over iets dat je hebt meegemaakt en deel het met iemand die je niet zo goed kent, nodig iemand uit om elkaar in het echt te ontmoeten in plaats van het contact via Facebook en ga zo maar door. De opdrachten op de kaarten dagen je uit om gewoontes te doorbreken en onverwachte dingen te doen. Door de handige perforatierand kan je de kaarten gemakkelijk uitscheuren en versturen. Het boekje gaf mij fijne postkriebels. Hoe geweldig is het om iets onverwachts op je deurmat te vinden?
In Wat Niemand Had Verwacht (geschreven en geïllustreerd door Marit Törnqvist) voelde ik tijdens het lezen ontzettend de thema’s waar we met de Postfabriek ook voor staan: onthaasten, verwachtingen doorbreken, er zijn voor elkaar. De hoofdpersoon in het boek maakt zelfs een bedje van brieven. Dus toen mijn zoontje het leende van de bibliotheek wilde ik nadat ik het hem had voorgelezen, óók met jullie delen. Pak wat te drinken, ga lekker zitten en laat je ontroeren door dit prachtige verhaalt.
Zelf dit boekje bezitten? Vraag ernaar bij je lokale boekwinkel (altijd goed om de kleinere, lokale boekwinkeltjes te steunen en ze kunnen boeken vaak bestellen als ze ze niet direct hebben staan!) of vind hem bij bol.com!
De brieven die Kim en ik aan elkaar schrijven gaan vooral over onze belevingswereld. We zetten ons gevoel om in woorden en proberen zo het ongrijpbare grijpbaar te maken. Dat geeft ons inzicht en overzicht. Door gebeurtenissen te beschrijven, bekijken we de situatie even vanuit een ander perspectief. We kijken er nog eens naar als toeschouwer en beschrijven wat we zagen, maar we beschrijven ook wat het met ons deed. Omdat je gevoel niet kan zien, zoeken we naar herkenbare voorbeelden om het zichtbaar te maken. Zo beschrijven we het leven vaak als een spel. We gebruiken termen als levels behalen, de nieuwste versie downloaden en een paar vakjes teruggaan of juist overslaan.
Want wat nou… als we hier maar met een spel bezig zijn? Waarin ieder poppetje gewoon helemaal klopt? Als je niet hoeft te haasten om bij de finish te komen, maar het gewoon kunt overlaten aan de dobbelstenen?
Als je de koude put nodig hebt om echte warmte te ervaren, de gevangenis om werkelijke vrijheid te beleven en het kerkhof, om het leven in al je aderen te voelen stromen?
Het citaat hierboven komt uit ‘Het spel dat leven heet’ van Janneke Hartveld en is voor ons zó herkenbaar. In haar boek beschrijft Janneke het leven als een (bord)spel waar jijzelf de hoofdrol in speelt. Voor dat spel heb je geen opleiding, geen regels, geen strijd en geen cursussen nodig. Alleen maar nieuwsgierigheid, vertrouwen én overgave: ‘Laat je leiden door de dobbelstenen en vertrouw erop dat je op dit moment precies het juiste aantal ogen gooit.’
Als postliefhebber is er in de kringloop best wel eens wat leuks te vinden, bijvoorbeeld oude boeken om post mee te maken of spulletjes om je postkamer mee in te richten. Als je echter net als ik deels zo weg bent van post omdat je houdt van verhalen, is er meer te vinden in de kringloop. Zo deed ik de afgelopen tijd twee bijzondere en één leuke vondst, die allemaal ook mijn nieuwsgierigheid aanwakkerden. Raden naar het verhaal, dat vind ik dan het mooiste. Ik deel het graag met jullie, samen met wat tips om ook zulke schatten te vinden!
Een boek vol beterschapswensen
Op dit moment woon ik in Zierikzee, een stad met een oude kern en veel bewaard gebleven historie. Het stikt in deze stad dan ook van de winkels met tweedehands en antieke spulletjes. Mijn eerste kennismaking met één van de grootste winkels, was het meteen raak. De eigenaar van deze winkel doet ook ontruimingen van huizen en dat betekent dat er wel eens hele bijzondere spulletjes tussen zitten met hun eigen verhaal. Op een grote antieke tafel lagen een aantal boeken uitgestald en een mapje wat mijn aandacht trok. Ik pakte het mapje en opende het. Het was een fotoboekje met insteekhoesjes, maar deze waren niet gevuld met foto’s maar met ansichtkaarten! Van voor tot achter zat het hele boekje helemaal vol met beterschapswensen.
Het mapje nam ik mee voor twee euro en thuis heb ik alles in alle rust bekeken. Alle kaarten waren gericht aan dezelfde mevr. Stoof, voornaam Suus/Suzanne, in het Dijkzicht ziekenhuis op de afdeling neurologie.
Alle kaarten gingen naar afdeling neurologie
Op sommige kaarten stond alleen een afzender, op andere kaarten een formele beterschapswens. Uit het verhaal op de kaart was op te maken hoe dichtbij de verzender stond bij mevr. Stoof. Zoals deze kaart die begint met “hallo suus” en met een lang verhaal erop.
Uit het verhaal op deze kaart is duidelijk te merken dat het is geschreven door een hele goede bekende
Andere kaarten staan wel wat meer op, maar duidelijk met wat meer afstand.
Het maakte veel los in mij om al deze kaarten te lezen en bekijken. Wat zou mevr. Stoof gehad hebben, waardoor zij in het ziekenhuis lag? Wat veel mensen leefden er mee met haar en namen de moeite een kaart te sturen! Is mevr. Stoof helemaal beter geworden? Was mevr. Stoof een jonge moeder of al een oudere vrouw? Vragen die natuurlijk onbeantwoord zullen blijven, maar dat is helemaal niet erg. Juist de ruimte om zelf te bedenken wat het bijbehorende verhaal zou kunnen zijn, vind ik bijzonder. De kaarten zijn allemaal verstuurd in 1983, toen was ik zelfs nog niet geboren! Dat de map met kaarten nu bij de kringloop lag, betekent waarschijnlijk dat mevr. Stoof niet meer leeft. Maar via de kaarten die zij ontving, zorgvuldig bewaarde en die al 33 jaar in zo’n goede staat bewaard zijn gebleven, leeft ze toch nog een beetje voort.
Dit jaar schreef ik mijn eerste column en wel over mijn (grote!) liefde voor typemachines. Deze column werd in het Zomer Magazine van Sestra geplaatst. Naast mijn column, vond je er tips, leuke stickers en asseccoires allemaal in typemachine thema. Maar ook werd er een boek aangekondigd. Janine van Gool, van het Canadese Magazine Uppercase was al even bezig met het maken van een boek over de typemachine. Het beloofde een prachtig verzamelwerk te worden en afgelopen week was het eindelijk zo ver, ik kreeg een groot, zwaar en mooi boek in mijn handen.
A richly illustrated book full of never-before published typewriter memorabilia, intriguing historical documents and entertaining anecdotes, The Typewriter: a Graphic History of the Beloved Machine is a beautiful ode to an all-but-obsolete creative companion.
In dit logje laat ik je graag even een kijkje nemen in dit mooie boek al kan ik je nu al vertellen dat ik echt maar een klein deel van dit prachtige boek kan laten zien, wel zijn alle foto’s te vergroten door er op te klikken. Het boek is ingedeeld in verschillende tijdsbestekken, welke weer zijn onderverdeeld in verschillende onderwerpen of thema’s. Je wordt van 1900 tot 1980 meegenomen in de tijd en begint natuurlijk bij de geschiedenis en de ontwikkeling van de typemachine. Wist je dat er in 17.. al patent is aangevraagd voor een ‘machine die letters op papier slaat’ maar de beste man nooit een typemachine heeft gemaakt. Pas in 18.. werd idee wat al meer dan honderd jaar bestond, tot een daadwerkelijke typemachine ontwikkeld en werd Carles lala de vader van de typemachine.
Op Instagram zag ik een foto van een tafel vol boeken in een boekenwinkel. Mijn oog viel gelijk op een airmail printje met de titel “Letters To My Future Self” en wist dat ik dat boekje moest hebben! Gelukkig bestaat er Google en kwam ik er al snel achter dat het een boekje van het merk Chronicle Books is en door Lea Redmond ontworpen. Door het beantwoorden van verschillende vragen schrijf je brieven aan jezelf en creëer je met dit boekje een papieren tijdcapsule. Nienke schreef al eerder over het schrijven van een brief aan jezelf. Wat heel waardevol en mooi kan zijn, niet alleen om te schrijven maar vooral om over een tijd terug te kunnen lezen. Persoonlijk zou ik willen dat ik het vaker deed maar vind er nooit het juiste moment voor (wat er eigenlijk niet is…) en stel het weer uit. Dit boekje maakt het makkelijker en leuker om jezelf brieven te schrijven. Om te koesteren en uiteindelijk wanneer jij wilt weer terug te lezen.
Er is niet alleen een boekje met brieven aan jezelf te koop, ook is er gedacht aan de ouders! Hoe mooi en waardevol is het om brieven te schrijven aan je kind(eren) en zij deze jaren later terug kunnen lezen. Niet alleen het persoonlijke van een handschrift, maar ook speciaal aan hen gericht, voor en over hen geschreven!
In december kwamen de dames van Flow Magazine al met het heerlijke Book For Paper Lovers om hun eerste lustrum te vieren. Flow Magazine geeft vier keer per jaar een Special uit en sinds dinsdag ligt er weer één in de winkel! Of ze voor ons postliefhebbers het Book For Paper Lovers ooit nog kunnen overtreffen betwijfel ik maar het thema van deze Special is “Do It Yourself” en daar maken ze ons ook blij mee! Niet een heel boek om zo te verknippen maar wel vol leuke inspiratie die je ook heel goed kan gebruiken voor het maken van je kaartjes of poststukken.
